✅فرصت هاى اقتصادى کجاست؟. ✍دکتر مرتضی ایمانی راد

✅فرصت هاى اقتصادى كجاست ؟
✍دکتر مرتضی ایمانی راد
@esfahaneconomy

رمز موفقيت شركتها دست يابى به فرصت هاى اقتصادى است . به همين منظور همه در تكاپو هستند كه اين فرصت ها را پيدا و يا خلق كنند. آنها در نمايشگاههاى متعدد شركت ميكنند تا با تكنولوژى هاى جديد آشنا شوند و بتوانند فرصت جديدى بيافرينند. گاهى اوقات در مشاركت خارجى به دنبال اين فرصت ها هستند و گاهى هم از مشاورين متعدد بهره ميگيرند. بسيارى از اين تلاشها نتيجه اى نميدهد و به جز از دست رفتن بخشى از سرمايه و بالا رفتن هزينه ها چيزى باقى نميماند. داستان بسيارى از مديران چنين است . يا مثلا خيلى از مديران كه اتفاقا تلاش زيادى هم ميكنند متاسفانه شكست ميخورند و نميتوانند فعاليت خود را ادامه دهند.
همه اين مديران دو اشتباه ساده را ميكنند و مشكلات آنها نتيجه اين دو اشتباه است .
اول اينكه نميدانند كه فرصت همه جا هست ، ولى آنها چون نميدانند در به در به دنبالش هستند.
دوم اينكه فرض ميگيرند كه خودشان مشكلى ندارند و اين تكنولوژى ، سازمان ، كاركنان و غيره است كه مشكل دارند. دليل اينكه مديران شركتها هميشه براى كاركنان خود ، و نه براى خود دوره هاى آموزشى ميگذارند ، همين است . دليل اينكه مدام به دنبال تغيير تكنولوژى هستند بعضا همين است . ولى چون مشكل اصلى سر جاى خودش است ، تغييرات در شركت نتيجه اى ندارد.
انشتين معتقد بود كه نظريه نسبيت وجود داشت . كسى آن را نديد. تفاوت من با بقيه اين است كه من آن را ديدم . فرصت ها هم همه جا هستند. بعضى ها آنها را ميبينند و بعضى ها آنها را نميبينند. بنابراين فرصت ها ايجاد كردنى نيستند، فرصت ها كشف كردنى هستند. فرصت ها يا در زمان حال هستند و يا جنس آتى دارند ولى در زمان حال مستترند. بنابراين هر دو كشف كردنى هستند. اولى با حضور و ديدن از طريق ذهن پذيرنده و دوم ديدن آينده مستتر در زمان حال .
ولى چرا بعضى از مديران نميتوانند اين فرصت ها را ببينند ؟ دليلش اين است كه مديران داراى وسعت ديد متفاوتى هستند و اندازه گستردگى اين ديد بستگى به سازه هاى ذهنى مدير دارد. اين سازه ها حاصل تجربه نامتعادل مدير است كه با بزرگتر شدن اين سازه ها را با خود آورده است و همين ها مانع ديدن فرصت ها مى شود. وقتى يك مدير در دوران تجربه خود آسيب هاى فراوانى ديده باشد ، به طور ناهشيار هميشه محيط را پر از تهديد ميبيند و بنابراين قادر نيست فرصت ها را ببيند. ( اين سازه ها به يازده گروه تقسيم مى شوند) ، گذشته از آن مديران دائم به دنبال ساختن ، طراحى ، آينده نگرى و ... هستند كه عليرغم ضرورت اين فعاليت ها ، ذهن مديران را جهت دار ميكند. ولى مديران بايد بدانند كه تفكر جهت دارد و قضاوت كننده ، داراى افق محدود و بنابراين كيفيت لازم براى كشف فرصت ها را ندارد. بنابراين ذهن پذيرا قدرت كشف مدير را بالا مى برد. اگر به مديران موفق نگاه كنيد اين ويژگى ها را در آنها ميبينيد.

به مجمع فعالان اقتصادی بپیوندید

telegram.me/esfahaneconomy