✅بحران جهانی آب (قسمت چهارم). اکونومیست:

✅بحران جهانی آب(قسمت چهارم)
اکونومیست :

تغییر الگوهای هوا بدان معناست که محصولات کشاورزی در مناطقی رو به افول می‌گذارند که زمانی مملو از آ‌نها بود. حتی اگر تا سال 2020 افزایش دما به دو درجه سانتی‌گراد محدود شود بازدهی محصولات کشاورزی در آفریقا تا 20 درصد کمتر می‌شود. به عنوان مثال، طبق گزارش نشریه تغییرات اقلیمی، تغییر الگوهای بارش ممکن است شرایط آب‌ و هوایی در اوگاندا و تانزانیا را آنقدر گرم و خشک سازد که نتوان در آنجا حبوبات کشت کرد. اما پیش‌بینی تاثیرپذیری مناطق از سیل یا خشکسالی دشوار است چرا که با تغییرات اقلیم دیگر نمی‌توان به سوابق گذشته یک منطقه اتکا کرد.
نمی‌توان یک راه‌حل تنها برای بحران جهانی آب پیدا کرد اما اقداماتی از قبیل کاهش استفاده، بهبود کارایی استفاده از آ‌ب و تسهیم موثرتر آ‌ن می‌تواند مفید باشد. در سراسر جهان طرح‌های زیادی برای تحقق هر کدام از این اهداف اجرا می‌شوند اما این اقدامات پراکنده هستند و شکل هماهنگ‌شده‌ای ندارند تا بتوانند ذخایر جهانی را حفظ کنند.
از آنجا که کشاورزی بیشترین آب را مصرف می‌کند این صنعت را باید هدف اصلی دانست. تغییر روش‌های کشاورزی امری حیاتی است و حداقل در جهان ثروتمند کشاورزان از آب به‌طور هوشمندانه‌تری استفاده می‌کنند. دقت در کاشت و استفاده از نمونه‌های گیاهی که به آبیاری کمتری نیاز دارند و همچنین فناوری‌ها می‌توانند به حفظ ذخایر ارزشمند آب کمک کنند. آبیاری قطره‌ای که ریشه‌های گیاه را هدف قرار می‌دهد می‌تواند استفاده از آب را 30 تا 70 درصد کاهش دهد.
آب کشاورزی را می‌توان از طرقی غیر از حمله به سفره‌های زیرزمینی تهیه کرد. طرح مهار آب باران و جمع‌آوری آن در تانکر به جای رها‌کردن آن به امری عادی تبدیل شده است. بازیافت آب‌های مصرفی پتاسیل بزرگی دارد. هم‌اکنون در اسرائیل برای آبیاری درختان میوه از آب بازیافتی استفاده می‌شود. در این کشور 86 درصد از فاضلاب بازیافت می‌شود که نسبت به هر کشور دیگری بالاست. اسپانیا با 20 درصد بازیافت در رتبه دوم قرار دارد. اسرائیل می‌داند که نمی‌تواند از همسایگانش انتظار عرضه آب داشته باشد. سنگاپور هم که دوست ندارد به مالزی وابسته باشد فاضلاب را به آب آشامیدنی تبدیل می‌کند. اما سیاستمداران در سایر نقاط دنیا اجازه نمی‌دهند مردم آب بازیافتی بنوشند.
از چهار شهر دنیا یک شهر در معرض خطر بحران آب قرار دارد‌. سیاستگذاران می‌توانند اقدامات بهتری برای مقابله با آن انجام دهند. جلوگیری از نشت لوله‌ها می‌تواند اولین اقدام باشد. در برخی شهرهای بزرگ خاورمیانه و آسیا بیش از 60 درصد آب به خاطر نشت لوله‌ها هدر می‌رود. شهرهای ثروتمند نیز راه زیادی در پیش دارند: در لندن 30 درصد آب به خاطر نشت لوله هدر می‌رود که معادل یک وان پر از آب برای هر خانوار است. در شیکاگو هنوز از لوله‌های چوبی استفاده می‌شود. تعمیر لوله‌ها به زودی آسان‌تر و ارزان‌تر می‌‌شود. هم‌اکنون سامانه‌های روباتی در دست آزمایش هستند که می‌توانند با استفاده از اندازه‌گیری فشار آب موارد نشتی را پیدا و ترمیم کنند در حالی که از لوله آب استفاده می‌شود.
در کشورهای فقیر که میلیون‌ها نفر در زاغه‌ها زندگی می‌کنند و از خدمات بهداشتی محروم هستند لوله‌کشی، ساخت منابع و تصفیه آب از اولین اولویت‌ها هستند. در مناطقی که به زیرساختارهای جدید نیاز باشد می‌توان از روش‌های بهتر مقابله با کمبود آب بهره برد.
این روش‌ها امکان می‌‌دهد تاسیسات جدید در مناطقی نصب شوند که حتی با وجود تغییر الگوهای بارندگی به خاطر تغییرات اقلیمی باز هم عرضه آب ادامه یابد. شرکت برزیلی «تحلیل‌ زمان و فضا» بر روی یک سامانه جهانی مدیریت ریسک آب کار می‌کند که می‌تواند کمبودهای احتمالی آب را با دقت بالاتری پیش‌بینی کند. خوان کارلوس کاستیلا رئیس شرکت می‌گوید برای درک اینکه چرا ذخایر آب ایمن نیستند ابتدا با‌ید دو چیز را بدانید که بر حجم آب ذخیره‌شده در دریاچه‌ها و سدها تاثیر می‌گذارند. اولین مورد تغییرات در حجم آبی است که طی سال‌ها ذخیره می‌شود. موضوع دوم میزان تغییر در طول هر سال معین است. در بسیاری مناطق ذخایر آب بیانگر سپر محافظ بین موفقیت و فاجعه در خشکسالی‌های غیرمنتظره هستند. آگاهی از چگونگی تغییر ذخایر به خاطر تغییرات اقلیمی می‌تواند سرمایه‌گذاری زودهنگام در زیرساختارها را توجیه کند.


https://telegram.me/esfahaneconomy