چشمی که دائم عیب‌های دیگران را ببیند، آن عیب را به ذهن منتقل میکند.. درونش متلاطم و آشفته است!

چشمی که دائم عيب‌های ديگران را ببيند، آن عيب را به ذهن منتقل ميکند.
ذهنی که دائما با عيب‌های ديگران درگير است، آرامش ندارد
درونش متلاطم و آشفته است!

در عوض چشمی که ياد گرفته است هميشه زیبایی‌ها را ببيند، اول از همه خودش آرامش پيدا می کند.

چون چشم زيبا بين، عيب‌های ديگران را نمی بيند و دنيای او ، دنیای زیبایی هاست.
@fannebayan