بازگشت به.. محمد فاضلی – مدیر پادکست دغدغه ایران.. گوشی‌های یازده دو صفر نوکیا را حتما یادتان هست

🔳⭕️ بازگشت به #عصر_یازده_دو_صفر

محمد فاضلی – مدیر پادکست دغدغه ایران

گوشی‌های یازده دو صفر نوکیا را حتما یادتان هست. یک صفحه نمایش ساده، فقط برای تماس تلفنی و همه چیزش در حالت حداقلی بود و هست. #یازده_دوصفر نوعی تصویر نوستالژیک از اولین روزهای فناوری گوشی‌های تلفن همراه است.

چند روز پیش، باز کردن یک پیامک ناشناس، سبب شد گوشی تلفن همراهم هک شود. مجبور شدم گوشی را فرمت کنم و به تنظیمات کارخانه برگردانم. تنظیم مجدد گوشی برای دسترسی دوباره به تلگرام، واتس‌آپ، توئیتر، اسنپ، پادکست‌، خدمات بانکی اینترنتی و اینستاگرام تقریباً دوسوم روز از من وقت گرفت و برای ساعاتی دنیای تنگ و تاریک، کم‌دردسر، بی‌اطلاع، ناخواستنی و عجیبی شده بود.

ظرف این چند روز فکر کردم گوشی تلفن همراه بدون دسترسی به اینترنت و از آن فراتر، بدون دسترسی به شبکه‌های اجتماعی، بدون خدماتی که اینترنت ارائه کرده است، حس بازگشت به زندگی #عصر_یازده_دو_صفر به آدم می‌دهد، چون فقط می‌توانستم با یک گوشی تلفن همراه هوشمند چند میلیون تومانی، فقط همان کاری را انجام دهم که آلکساندر گراهام بل مخترع تلفن انجام داد، آن هم به شرطی که شماره تلفنی را حفظ بودم چون دفترچه تلفن گوشی هم در دسترس نبود.

☑️⭕️ تحلیل و تجویز راهبردی

من از آن روز تا به حال به این فکر کرده‌ام که هر تلاشی برای محدود کردن دسترسی شهروندان به اینترنتی با سرعت متناسب با دنیایی که در آن زندگی می‌کنند، دو پیامد و پیام کلیدی دارد:

اول، فرمان بازگشت به #عصر_یازده_دو_صفر است. زندگی ما بین یازده دو صفر از یک طرف و فناوری سرعت‌ بالای اینترنت، توسعه استارت‌آپ‌ها، خدمات شبکه‌های اجتماعی و متاورس و ... بقیه خدمات مبتنی بر اینترنت قرار گرفته است. هر اقدامی برای محدود کردن دسترسی شهروندان به این خدمات، یعنی بازگشت به عقب یا دست کم متوقف کردن مسیر تکاملی-تمدنی جامعه. هر چند جامعه مسیر خود را خواهد رفت اما محدودیت بیشتر به معنای عقب‌ماندگی، هزینه‌های اجتماعی، کلافگی، و مهاجرت بیشتر است. کما اینکه بعد از مطرح شدن طرح محدودیت اینترنت بلافاصله کلمه مهاجرت در فهرست بالای جست‌وجوی ایرانیان قرار گرفت.

دوم، اکثریت ایرانیان چند میلیون تومان در سالیان گذشته برای خرید گوشی‌های تلفن همراه هوشمند هزینه کرده‌اند. محدود کردن دسترسی به اینترنت یا کاهش کیفیت خدمات (مثل کاهش دادن سرعت اینترنت به نحوی که فرد بی‌خیال استفاده شود و به تدریج به نبودن آن عادت کند) در اصل به این معناست که گوشی چند میلیون تومانی و سرمایه‌گذاری میلیارد دلاری کشور روی گوشی‌های تلفن همراه به هدر برود. انگار گوشی‌های هوشمند را از شهروندان بگیرند و به هر کدام یک یازده دو صفر بدهند که البته غیر از تلفن زدن، می‌شود با آن فندق و بادام هم شکست یا میخ به دیوار کوبید. این به نحوی نقض حقوق مالکیت هم هست. مالکیت شهروند بر گوشی چند میلیونی به شکل زیرکانه‌ای با مالکیت یک گوشی یازده دو صفر کم ارزش تعویض می‌شود.

البته در دنیای دیجیتال، بدون سواد دیجیتال می‌توانی خیلی چیزهایت را از دست بدهی (مثل من که با بی‌دقتی و باز کردن یک پیامک ناشناس از دست دادم)، اما فرمان بازگشت به گذشته و #عصر_یازده_دو_صفر همه چیز را از ما (من و شما) می‌گیرد. هکرها می‌توانند گوشی چند میلیونی یا چند ده میلیون تومانی شما را برای چندین ساعت به یک یازده دو صفر تبدیل کنند. مواظب هک شدن باشید. اما سیاست‌گذاران با سیاست‌گذاری اشتباه مثلا کاهش سرعت اینترنت یا محدود کردن دسترسی شهروندان به اینترنت، برای مدت‌ها گوشی شما را هک می‌کنند و یک یازده دو صفر به شما تحویل می‌دهند. ایکاش سیاست گذاران بیاموزند که با ابرروندها نمی‌توانند و نباید بجنگند!

جامعه می‌تواند به سواد دیجیتال بالاتری مجهز شود و از این مسیر آمادگی بیشتری برای توسعه و ارتقای قدرت ملی پیدا کند، اما بازگرداندن جامعه به #عصر_یازده_دو_صفر جز عصبانیت اجتماعی، زوال اعتماد و سرمایه اجتماعی، فقر بیشتر و تاختن به سمت توسعه‌نیافتگی هیچ دست‌آوردی نخواهد داشت. قدرت ملی از محدودیت برنمی‌خیزد.

(اگر می‌پسندید به اشتراک بگذارید.)

شبکه توسعه
@I_D_Network
بازنشر از کانال دکتر محمد فاضلی
@fazeli_mohammad