معیار ارزیابی در دانشگاه چیست؟.. محمد فاضلی - جامعه‌شناس.. مقدمه

معیار ارزیابی در دانشگاه چیست؟

محمد فاضلی - جامعه‌شناس

مقدمه
✅ خوب است به خواننده این متن، پیش از هر چیز، توضیح بدهم که این نوشتار ابداً ناظر بر مسأله‌ای شخصی و قطع همکاری دانشگاه شهید بهشتی با من نیست. من اغلب از منظر سیاست عمومی و تلاش برای کمک به بهبود حکمرانی نوشته‌ام و در این نوشتار نیز بنا دارم از همین منظر به مسأله قطع همکاری دانشگاه‌ها با اساتید بپردازم. این رویکرد بر مفروضاتی متکی است که بدون در نظر داشتن آن‌ها نگاه درستی از منظر حکمرانی به دانشگاه، اساتید، جامعه و سیاست امکان‌پذیر نخواهد بود. این مفروضات عبارتند از:

یک. دانشگاه به عنوان استفاده‌کننده از منابع عمومی باید در برابر جامعه پاسخ‌گو باشد و مسئولیت اجتماعی خود را بپذیرد.

دو. دانشگاه عرصه «آزادی دانشگاهی» است و جامعه‌ای می‌تواند محمل خلاقیت، باروری اندیشه‌ها، حرکت و پویایی فکری و اجتماعی باشد که آزادی دانشگاهی را فارغ از نفوذ قدرت سیاسی به رسمیت بشناسد.

سه. دانشگاه باید «استقلال آکادمیک» داشته باشد و به عنوان نهاد تخصصی، بر اساس رویه‌های برآمده از مقتضیات اجتماعات علمی اداره شود نه آن‌که پاسخ‌گوی انواع نهادهای دارای قدرت سیاسی یا اقتصادی باشد.

چهار. دانشگاه باید معیارهای صرفاً علمی، آموزشی، پژوهشی و اخلاقی برای ارزیابی اساتید داشته باشد و کسانی که بر اساس این معیارها، نمرات کافی به دست نیاورند نباید فرصت حضور در دانشگاه داشته باشند.

✅ بر این اساس، هر گونه قطع همکاری دانشگاه با اساتید، کار نادرست به حساب نمی‌آید. قطع همکاری مبتنی بر کمبود شایستگی پژوهشی، آموزشی و اخلاقی (اخلاق علمی و اخلاق عمومی) نه تنها نادرست نیست بلکه برای حفظ کیفیت دانشگاه و پاسخ‌گویی در برابر استفاده از منابع عمومی یا تأمین مالی خصوصی از طرف دانشجویان، ضروری است. بنابراین نفس قطع همکاری کردن با اساتید محل سؤال نیست، بلکه رعایت عدالت رویه‌ای و درستی معیارهای تصمیم‌گیری در این کار مسأله اصلی است.

ادامه مطلب در اینجا

(اگر می پسندید به اشتراک بگذارید.)

@fazeli_mohammad