✅ بازار اعضای بدن (ادامه).. رویکرد آنها از آن پس به اجرا درآمده است

✅ بازار اعضای بدن (ادامه)

آلوین راث (برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال 2012) و همکاران وی رویکردی جدید برای افزایش تعداد اعضای بدن که به متقاضیان پیوند بخورد، اختراع کردند بدون اینکه پولی ردوبدل شود. رویکرد آنها از آن پس به اجرا درآمده است. معمولاً، اهدای عضو بین آدم‌های زنده، به بستگان یا دوستان نزدیک محدود می‌شود. اما احتمال هست اهداکننده و گیرنده کلیه، سازگاری ژنتیکی نداشته باشند (خصوصاً اگر گروه خونی آنها متفاوت باشد)، که تعداد انتخاب‌ها را به شدت محدود می‌کند. راث ایده زیر را در سر داشت: در ساده‌ترین نسخه این سازوکار، الف می‌خواهد به ب کلیه بدهد، و پ می‌خواهد همین کار را برای ت بکند؛ متاسفانه الف و ب با هم سازگاری ندارند و پ و ت نیز. به جای اینکه امید به عمل پیوند را از دست بدهیم، دو پیوند موفقیت‌آمیز خواهیم داشت اگر الف و ت با هم سازگاری داشته باشند و به همین ترتیب ب و پ. با استفاده از سازوکار مبادله متمرکز، این چهار فرد درگیرشده جفت جفت می‌شوند. همزمان از چهار اتاق عمل استفاده می‌شود: الف کلیه خود را به ت می‌دهد و پ کلیه خود را به ب می‌دهد. در امریکا وقتی یکی از کلیه‌ها به فرد درگذشته تعلق داشته باشد، مبادله‌های زیادی صورت می‌گیرد. در فرانسه تحت قانون اخلاق پژوهش پزشکی و زیستی که در سال 2011 تصویب شد، مبادله اعضای جفت جفت به شکل آزمایشی مجاز شد.

انجام مبادله لزوماً به تبادل پول نیاز ندارد. اگر به علم اقتصاد نگاه کلی‌تر داشته باشیم این علم بررسی چگونگی جورکردن عرضه با تقاضا است. اقتصاددانان با مفهوم‌سازی روش‌های بهتر تخصیص می‌توانند خیر جمعی را ترویج کنند، همانگونه که با ایجاد مبادله‌های جفت‌ و جورشده کلیه و در سطحی گسترده‌تر با کار پژوهشگران در حوزه‌ای که اینک «طراحی بازار» نامیده می‌شود نشان دادند.