یک شماتیک هنری از میدان مغناطیسی زمین با کمان شوک (خارجی‌ترین لایه مگنتوسفر)

یک شماتیک هنری از میدان مغناطیسی زمین با کمان شوک (خارجی ترین لایه مگنتوسفر). زمین در وسط تصویر قرار دارد که توسط میدان مغناطیسی آن احاطه شده است
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
درمورد بادهای خورشیدی و سازوکار آنها چه می‌دانیم

گاهی اوقات در خورشید فوران‌های بزرگی به‌نام خروج جرم از تاج خورشیدی (CME) یا طوفانهای خورشیدی رخ می‌دهد. این فوران‌های بزرگ در طول دوره فعالی رخ می‌دهند که به دوره‌ی حداکثر فعالیت خورشید مشهور است. همان طور که قابل حدس است، تاثیر خروج جرم از تاج خورشیدی بیش از بادهای خورشیدی معمولی است.

در وب‌سایت ناسا برای رصدخانه خورشیدی STEREO، نوشته شده:
تخلیه‌های خورشیدی قوی‌ترین محرک‌های اتصال خورشید و زمین هستند؛ اما علی‌رغم اهمیت آن‌ها، دانشمندان اطلاعات زیادی در مورد منشأ و تکامل خروج جرم‌ها از تاج خورشیدی و همچنین ساختار و اندازه آن‌ها در فضای بین سیاره‌ای ندارند.اما ماموریت STEREO، امیدوار است که این رویه را تغییر دهد. زمانی که باد خورشیدی، طوفانهای خورشیدی و دیگر انفجارهای قدرتمند تابشی را به میدان مغناطیسی سیاره منتقل می‌شوند، فشار عظیمی به میدان مغناطیسی وارد می‌کنند، پدیده‌ای که به آن باز اتصال مغناطیسی (Magnetic Reconnection) گفته می‌شود. این ذرات پر انرژی سپس به سمت قطب‌های مغناطیسی سیاره می‌روند و باعث می‌شود که نمایش‌های زیبایی به‌نام شفق‌های قطبی را شاهد باشیم.


اگرچه برخی اجرام کیهانی به‌وسیله‌ی یک میدان مغناطیسی محافظت می‌شوند، اما برخی دیگر از سیارات هم چنین سپر مغناطیسی ندارند. به‌عنوان مثال، ماه هیچ محافظی برای مقابله با این ذرات باردار ندارد و بنابراین، فشار کامل را می‌گیرد. اما عطارد، نزدیک‌ترین سیاره به خورشید، دارای یک میدان مغناطیسی است که از آن در مقابل بادهای خورشیدی معمولی محافظت می‌کند، اما نیروی کامل انفجارهای قوی‌تر مانند خروج جرم از تاج خورشید روی آن تاثیر می‌گذارند. هنگامی که جریان‌های سرعت بالا و کم سرعت با یکدیگر برخورد می‌کنند، نواحی متراکمی به نام متقابل چرخش مشترک (CIRs) را پدید می‌آورد که طوفانهای ژئومغناطیسی که به زمین برخورد می‌کنند را تغییر می دهد.


باد خورشیدی و ذرات باردار آن، ماهواره‌های زمین و سیستم‌های موقعیت‌یاب جهانی (GPS) را تحت تاثیر قرار می‌دهند. انفجارهای قدرتمند می‌توانند به ماهواره‌ها آسیب برسانند یا می‌توانند سیگنال‌های سیستم‌های موقعیت‌یابی را مختل کنند. باد خورشیدی همه‌ی سیارات منظومه‌ی شمسی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.زمانی که باد خورشیدی به سمت بیرون حرکت می‌کند، سرعت و تراکم آن متوسط است. اما با در حرکت بودن، باد هنوز در اثر فشرده‌سازی گرم می‌شود، به این جهت است که می‌توان، شواهدی از الگوی‌های چرخشی خورشید را حتی در فضای بیرونی منظومه خورشیدی هم مشاهده کرد.

ادامه دارد ...