‍ طی یک آزمایش کوانتومی؛ ‌وار_رد_شد

‍ طی یک آزمایش کوانتومی؛#نظر_اینشتین_در_مورد_عمل_شبح‌وار_رد_شد

فیزیکدانان 10 کشور در یک آزمایش کوانتومی پیشگامانه به تازگی حقیقت نظریه "عمل شبح‌وار در یک فاصله" را کشف کردند.

اسپیس، فیزیکدانان طی یک آزمایش کوانتومی، پدیده عجیب و غریبی که اینشتین از آن نفرت داشت و در آن ذرات به‌هم پیوسته ظاهرا سریع‌تر از سرعت نور ارتباط برقرار می‌کنند را تایید کردند.

12 تیم از فیزیکدان در 10 کشور، بیش از 100 هزار داوطلب گیمر و بیش از 97 میلیون واحد داده که همه آنها به صورت دستی و به صورت تصادفی تولید شده بودند را بررسی کردند.

داوطلبان از مکان‌های مختلف در سراسر جهان یک بازی ویدئویی آنلاین را در 30 نوامبر 2016 انجام دادند که میلیون‌ها بیت یا "رقم دودویی" -کوچکترین واحد داده‌های کامپیوتری- را تولید کردند.

سپس فیزیکدان‌ها از این بیت‌های تصادفی در آزمایش‌های موسوم به "زنگ"(Bell) استفاده کردند تا نشان دهند که ذرات درهم‌تنیده و یا ذراتی که حالت آنها به طور اسرارآمیزی باهم ارتباط دارد، می‌توانند به نحوی اطلاعات را سریع‌تر از آنچه نور می‌تواند سفر کند، منتقل کنند.

" مورگان میچل"، استاد کوانتوم‌شناسی در موسسه علوم فوتونی بارسلونا می‌گوید: یافته‌های اخیر با توصیف اینشتین با یک حالت شناخته شده به نام "واقع‌گرایی محلی" مخالف است.

وی افزود: ما نشان دادیم که دیدگاه اینشتین از واقع‌گرایی محلی، که در آن همه ذرات بعد از بر هم‌کنش، حتی با وجود چندین سال نوری فاصله، بازهم خواصشان باهم تغییر می‌کند و انتقال با سرعت بیشتر از سرعت نور ممکن نیست، نمی‌تواند درست باشد. حداقل یکی از این موارد نباید درست باشد.

این مشاهدات، احتمال دو سناریوی پیچیده ذهنی را سبب می‌شود؛ یا نحوه مشاهدات ما از جهان در واقع آن را تغییر می‌دهد، یا ذرات به نحوی با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند که ما نمی‌توانیم آن را ببینیم یا حس کنیم. یا احتمالا هر دو.

پدیده گره‌خوردگی یا برهم‌نهی کوانتومی می‌گوید برخی ذرات مثل ذرات فوتون‌ها و الکترون‌ها می‌توانند یک بار با هم تقابل کنند و روی هم اثر متقابل بگذارند ولی همچنان حتی پس از جدایی، کیفیت و ویژگی‌هایی مثل چرخش و اسپین و قطبیدگی و غیره مشترکی دارند، حتی اگر هزاران سال نوری از هم فاصله بگیرند. جالب است بدانید با تغییر یکی، دیگری نیز دچار تغییراتی می‌شود.

اینجاست که مرزهای کلاسیک شکسته می‌شود.

اینشتین به این پدیده کوانتومی "عمل شبح‌وار" می‌گفت که نظر اینشتین را حوالی سال‌های 1935 جلب کرد. البته با این که اینشتین یکی از بنیانگذاران فیزیک کوانتومی بود، ولی هرگز کنش‌های بین ذرات کوانتومی را نمی‌توانست قبول کند . به خاطر همین مقاله‌ای مشترک با دو همکار دیگرش به نام روزن و پودولسکی داد که این نظریه با نام هر سه آنها مشهور شد.

در این مقاله ضمن این که گفتند در نظریات کوانتومی مشکلاتی وجود دارد، این ایده را مطرح کردند که متغیرهای پنهانی حلال مشکلات است.

ادامه دارد