یک ستاره در فاصله‌ی تقریبی ۱۰۰ سال نوری در منظومه‌ی حوت، GJ ۹۸۲۷ میزبان یکی از بزرگترین و متراکم‌ترین سیاره‌های ابرزمین است

یک ستاره در فاصله‌ی تقریبی ۱۰۰ سال نوری در منظومه‌ی حوت، GJ 9827 میزبان یکی از بزرگترین و متراکم‌ترین سیاره‌های ابَرزمین است
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ستاره‌ی GJ 9827 میزبان یک گروه سه‌گانه از سیاره‌ها است که در مأموریت شکاره‌ی سیاره‌ی خارجی کپلر / K2 کشف شده است، و هر سه سیاره از زمین بزرگ‌تر هستند. این اندازه ، متداول‌ترین اندازه‌گیری مأموریت کپلر در کهکشان در یک بازه‌ی چندروزه تا چندصد روزه است.

البته هیچ سیاره‌ای با این اندازه‌ در منظومه‌ی شمسی ما وجود ندارد. همین مسئله دانشمندان را نسبت به شرایط شکل‌گیری و ظهور ستاره‌ها کنجکاو کرده است.

هنگام اندازه‌گیری با این روش، ستاره‌شناس‌ها یک روند را شناسایی کردند. سیاره‌هایی با شعاع بزرگتر از ۱.۷ برابر شعاع زمین مثل نپتون، دارای یک پوشش گازی هستند و سیارات با شعاع کوچکتر ، مثل سیاره‌ی زمین، در دسته‌ی سیاره‌های سنگی قرار می‌گیرند.

سه سیاره‌ی GJ 9827 سیاره‌های ویژه‌ای هستند، شعاع آن‌ها به ترتیب ۱.۶۴ ، ۱.۲۹ و ۲.۰۸ است (به ترتیب سیاره‌های a، b و c) ، و مرز تقسیم بین سیاره‌های ابَرزمین (سنگی) و زیرنپتونی (تا حدی گازی) را پر می‌کنند

https://goo.gl/1VWfuY