‍ (شکارگر) (در قدیم بزرگ‌منش) (در عربی: جبار یا نسق (نسق) یا تیماء، در انگلیسی:) صورت فلکی است که نیمی از آن در آسمان نیم‌کره جنوب

‍ #صورت_فلکی_شکارچی (شکارگر) (در قدیم بزرگ‌منش) (در عربی: جبّار یا نَسَق (نُسُق) یا تَیماء، در انگلیسی: #Orion) صورت فلکی است که نیمی از آن در آسمان نیم‌کره جنوبی و نیم دیگر آن از نیم‌کره شمالی زمین قابل دیدن است. این #صورت_فلکی شاید شناخته‌شده‌ترین و زیباترین صورت فلکی در #آسمان باشد. هیچ‌یک از صورت‌های فلکی دیگر تا این حد شباهت به نامش ندارد. جبار شامل ستارگان درخشان بسیار است. ستاره‌های صورت #جبار شباهت به یک #شکارچی دارد که از هزارها سال پیش در جهان شناخته شده‌است.
پیدا کردن شکارچی در آسمان

صورت فلکی شکارچی [در نیمکره شمالی #زمین] یک صورت فلکی زمستانه است: در بهار و تابستان روزها در آسمان است، و در نتیجه دیده نمی‌شود؛ و از اواخر پاییز تا اواخر زمستان از #صبحگاه اوایل #شهریور تا #شامگاه اوایل #اردیبهشت در آسمان شب قابل رؤیت است. (در حدود ساعت ۲۱ اوایل بهمن‌ماه به بهترین شکل دیده می‌شود، زیرا در این زمان تقریباً در اوج خود در آسمان قرار دارد) در این دو فصل سال، آن را می‌توان به راحتی در آسمان یافت:
گشتن به دنبال کمربند شکارچی آسان‌ترین راه پیدا کردن آن است. این کمربند شامل سه ستاره پرنور نزدیک به هم و در یک ردیف است، که به ترتیب از راست به چپ عبارتند از مِنطَقه، نِظام و نِطاق. زیر کمربند، شمشیر شکارچی دیده می‌شود، که عبارت است از یک خط افقی از ستاره‌ها، که گویی سه ستارهٔ آن از بقیه پرنورترند، و پرنورترین‌شان نَیِّرُ السیف نام دارد، که پایین‌ترین ستاره است. در میان این سه ستارهٔ شمشیر، #سحابی جبّار(#M42 و #M43) دیده می‌شود، که عبارت است از ابری از گاز و گَردِ بسیار، که شبیه یک گوی روشنِ قرمز یا نارنجی‌رنگ دیده می‌شود، و گاه برخی آن را به عنوان یکی از ۳ یا ۴ ستاره پرنور شمشیر می‌شمارند.
عمود بر کمربند، پرنورترین ستاره‌های این صورت فلکی دیده می‌شوند: دو ستاره، که ستاره آبی‌وسفیدرنگِ رِجْلُ الجبّار پایین-راست کمربند، و ستاره قرمزرنگ ابط الجوزا بالا-چپ آن است. این دو ستاره -به ترتیب- ۷مین و ۱۰مین ستاره درخشان آسمانند، و همراه با ستاره وسط کمربند تشکیل یک خط راست (با فاصله بیشتر از هم) را می‌دهند. «ابط الجوزا» همراه با دو ستاره ناجذ و هَقعه (یا مَیْسان سر و شانه‌های شکارچی را تشکیل می‌دهند، و «رِجلُ‌الجبار» همراه با ستارهٔ سیف دو پای او را می‌سازند. زیر رِجل‌الجبار ستاره دیگری قرار دارد، که زانوی راست اوست. . .

مجموعه‌ای از پنج ستاره که بالاتر از ابط الجوزا قرار دارند، ستارگان گرز هستند که نمایان‌گر گرزی در دست راست شکارچی است. سمت راست ناجذ هم -اندکی با فاصله- حدود ۱۰ ستاره نسبتاً کوچک‌تر تقریباً به شکل هلالی قرار دارند، که سپر یا کمان یا طعمه شکارچی (یک شیر یا پوست شیر) است، و از این میان ۳ ستاره‌اش اندکی پرنورترند.

ستاره‌ها

ستاره‌های صورت فلکی شکارچی

رجل الجبار و ابط‌الجوزا دو ستاره پر فروغ این صورت‌اند. رجل الجبار هفتمین ستاره پر نور آسمان از لحاظ روشنی ظاهری است. در واقع این ستاره درخشنده‌ترین ستارهٔ کهکشان ماست. هر گاه رجل الجبار به فاصله خورشید از زمین بود و نه پانصد سال نوری، ۲۱۰۰۰ مرتبه روشن‌تر از خورشید به نظر می‌آمد. رجل واژه‌ای عربی به معنای پا، پای شکارچی را مشخص می‌کند. ابط الجوزا به رنگ نارنجی روشن، زیر بغل شکارچی را مشخص می‌کند و به دلایل چند متمایز است. این ستاره نخستین ستاره‌ای بود که قطر آن از طریق اندازه‌گیری مستقیم با استفاده وسیله‌ای به نام تداخل‌سنج تابه‌ای بدست آمد. یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های شناخته شده‌است و قطر آن تقریباً ۸۰۰ برابر قطر خورشید است. مدار زمین در دل ستاره جای می‌گیرد. این ستاره به خاطر تغییر پیوسته‌ای که در قطرش صورت می‌گیرد شایان توجه‌است. قطر آن همچون بادکنکی که پر و خالی شود متناوباً افزایش و کاهش می‌یابد.
میان ابط‌الجوزا و رجل‌الجبار سه ستاره‌است، سه ستاره از قدر دوم به فاصله مساوی از هم که کمربند جبار را مشخص می‌سازد. شئی بسیار قابل توجهی در شمشیر شکارچی وجود دارد. در آن جا چشم برهنه ستاره محو ابر مانندی را مشاهده می‌کند. مطالعه دقیق تر نشان می‌دهد که این جسم سحابی جبار است: توده عظیمی ا ز گاز و غبار که در حالت انگیزش دائمی است و جرم آن به ۱۰۰۰۰ برابر خورشید برآورد می‌شود. این سحابی بر اثر نور ستاره تتا-شکارچی که در نزدیکی مرکز این ابر وسیع قرار دارد دیده می‌شود. تتا-شکارچی در واقع ستاره‌ای چهارگانه‌است. چهار ستاره که ذوزنقه ای می‌می‌سازند.