قصیدهٔ۱۰..۸. دستارچه بین ز برگ شمشاد. طوق غیب سمن‌بران را

قصیدهٔ۱۰

۸. دستارچه بین ز برگ شمشاد
طوق غیب سمن‌بران را

🍃🍃🍂🍁🍂🍃🍃
شمشاد: درختی است همیشه سبز و چون خوش‌نما است، آن را از اقسام سرو دانند و در ادبیات فارسی شاعران به سبب باریکی و انبوهی و رنگ سبز مایل به سیاهی برگ‌هایش زلف تابدار و پیچیدهٔ معشوق را بدان تشبیه کرده‌اند.
طوق: گردن‌بند و زیوری که بر گردن آویزند.
غبب(غبغب): گوشت آویختهٔ زیر زنخ و چانه و آن را طوق گلو نیز گویند و در قدیم از لوازم حسن بوده است.
سمن‌بران: کسانی که دارای بر و سینهٔ سفید و خوشبو هستند.

شاعر در این بیت زلف سیاه دستارچه‌مانند آویخته از دو طرف صورت معشوق را به طوقی مانند کرده که بر گرد غبغبش پیچیده شده است.

@khaghanieshervani