قصیدهٔ۱۰..۲. هنگام صبوح، موکب صبح. هنگامه دریده اختران را

قصیدهٔ۱۰

۲. هنگام صبوح، موکب صبح
هنگامه دریده اختران را

🍃🍃🍂🍁🍂🍃🍃
صبوح: شراب خوردن صبحگاهی، پگاه و صبح زود.
موکب صبح: لشکر صبح. (نک به قصیدهٔ۷؛ بیت۲)
هنگامه: جمعیت و انجمن.
بین «هنگام» و «هنگامه» جناس مذیل و‌ بین «صبوح» و «صبح» جناس زاید است.
در اینجا طلوع آفتاب که سلطان فلک است، به عبور موکب پادشاه مانند شده است که وقتی آن موکب به حرکت درمی‌آید، جمعیت مردم به حکم فرّاشان دورباش‌گوی پراکنده می‌شوند.

@khaghanieshervani