من آن خرمگسی هستم که خدا وبال این دولتشهر کرده و تمام روز و همه جا شما را نیش زده و برمی انگیزانم. دیگر به آسانی کسی چون مرانخواهید یافت و از این رو به شما اندرز می دهم که از گرفتن جان من درگذرید. «دفاعیات سقراط» @farhad_ghanbariiiii
فرهاد قنبری:. زندگی شیرین_فدریکو فلینی
فرهاد قنبری:
زندگی شیرین_فدریکو فلینی
اگر به دنبال فیلمی باشیم که ایران امروز ما را با توانایی بالای هنری به نمایش گذاشته باشد، فیلم " زندگی شیرین" فلینی یکی از بهترین انتخاب هاست.
فیلم نزدیک به نیم قرن پیش ساخته شده و انحطاط اخلاقی و فرهنگی جامعه ایتالیای پس از جنگ جهانی دوم را به نمایش می گذارد.
ایتالیای در مسیر توسعه، غرق در لذت های پوچ است و تمثال مسیحی ( واتیکان در قلب رم) که به عنوان نمادی آویزان بر بالای شهر رم حمل می شود بیشتر از آنکه تولید کننده معنویت باشد همچون ابزار شوخ و شنگی جلوه گر می کند. اندیشه به زوال رسیده و متفکر به خودکشی هولناک دست می زند و هیولای کریه المنظر تنها صیدی است که به تور صیادان می افتد، هیچ راه نجات بخشی نیست و گوش ها توانایی شنیدن اصوات را از دست داده اند...
عشق به سایش آزار دهنده تن ها تقلیل پیدا کرده و معجزه با شیادی در آمیخته است.
تماشای این فیلم از سوی کلیسا برای کاتولیکها ممنوع شد و هنگامیکه در ۵ فوریه ۱۹۶۰ فیلم در یک شب نشینی رسمی در کاپیتول میلان به نمایش در آمد، یک تماشاچی ناراضی تف به صورت فلینی انداخت و به مارچلو ماسترویانی ( بازیگر نقش اول فیلم) لقب هرزه،تن لش و کمونیست داده شد. و بعد از آنهم نشریه "لوسرواتوره رمانوا" ارگان واتیکان اسم زندگی نفرت انگیز را بر فیلم گذاشت.
فلینی خود در مورد زندگی شیرین می گوید: "این فیلمی‌ست که در نهایت، بر پوست دنیای بیمار، حرارت سنج می‌گذارد. جهانی که به وضوح تب دارد. اما تبی که در آغاز و پایان، یکسان است، هیچ چیزی دگرگون نمی‌شود و زندگی شیرین ادامه دارد."
زندگی شیرین نمایش دقیقی از انحطاط کامل یک جامعه به دست استاد بزرگ سینما " فدریکو فلینی" است.
این فیلم در نظر اکثر منتقدان برجسته سینمای از بهترین های تاریخ سینما محسوب می شود.
@kharmagaas