من آن خرمگسی هستم که خدا وبال این دولتشهر کرده و تمام روز و همه جا شما را نیش زده و برمی انگیزانم. دیگر به آسانی کسی چون مرانخواهید یافت و از این رو به شما اندرز می دهم که از گرفتن جان من درگذرید. «دفاعیات سقراط» @farhad_ghanbariiiii
فرهاد قنبری:
فرهاد قنبری:
یکی از معضلات اساسی که جوامع بشری را تهدید می کند این نیست، که چرا افراد اینگونه یا آنگونه فکر می کنند بلکه مسئله این است که چرا افراد اصلا فکر نمی کنند؟؟ سوژه امروزی در هجوم افسار گسیخته رسانه ها و شبکه های مجازی هیچ مفر و فرصتی برا خلوت با خویشتن و تفکر نمی یابد و مدام در معرض انتخاب ها و گزینه های گوناگون قرار می گیرد..
نوجوان و جوان امروز قبل از آنکه به شناختی از هنر ،سینما ،موسیقی، زیبایی و امثالهم دست پیدا کند در شبکه عظیمی از رسانه های تصویری و مجازی گرفتار می شود، رسانه هایی که اجازه و قدرت تفکر را از او سلب کرده و زیبایی و هنر مدنظر خود را به عنوان هنر و زیبایی اصیل به بت ذهنی کودکان و نوجوانان تبدیل می کنند.
نظام "مد" از همان کودکی با هجوم همه جانبه به اذهان سوژه ها هر کالای بنجل ( و بعضا مضحکی) را به اسم مد روز و زیبایی، جا می اندازد. این نظام یک روز شلوار پاره و پاره و یک روز لباسی که پوشیدن و کندن آن به مانند پوست چسبیده به بدن است را در ذهن مخاطبان به گروگان گرفته شده به عنوان لباس به روز و زیبا حک می کند.
رسانه ها و شبکه ها مجازی و تلویزیونی مختلف در هجوم همه جانبه به اذهان مخاطبان، با تبلیغات فراوان لودگی و شارلاتان بازی را به جای سینما و کمدی، ایجاد نویز و سر و صداهای آزار دهنده آمیخته به الفاظ رکیک را به عنوان موسیقی و تراوشات و چرندیات مغزی یک جوان افسرده را به عنوان شعر معرفی و تبلیغ می کنند. این رسانه ها یک هدف بیشتر ندارند و آن تربیت سوژه های منفعل و پذیرا است که اراده و قدرت خود را دست داده و همچون عروسک های کوکی به موجود مصرف کننده صرف بدل شده اند.
نظام رسانه ای حاکم سوژه دست پرورده خود را با چنان قطعیتی پرورش می دهد که همین فرد پس از چند سال با ایمانی شدیدتر و متعصبانه تر از ایمان یک بنیادگرای دینی از چیزی به نام سلیقه و نظر خود دفاع می کند و با بدترین ادبیات به منتقد و مخالف خود می تازد. ( به عنوان مثال طرفداران تتلو، شاهین نجفی، مهران مدیری، عطاران یا...... با ایمانی شدیدتر از ایمان یک داعشی از خواننده و بازیگر محبوب خود دفاع کرده و منتقد را مورد عنایت قرار می دهند)
باید در مدارس به جای این همه متون تخیلی و ناکارامد چند واحد زیبایی شناسی و فلسفه هنر به نوجوانان آموخته شود تا برای مقابله با این نظام رسانه ای ضد فرهنگی، تفاوت بین زیبایی و زشتی، تفاوت یک دلقک و طنز پرداز، تفاوت بین یک روان پریش بددهن و موزیسین، تفاوت بین یک یاوه باف و شاعر و....را کمی متوجه شوند.
@kharmagaas