فرهاد قنبری:

فرهاد قنبری:
اغلب در دبیرستان های کشور با نوجوانانی مواجه می شویم که هنگام سخن گفتن از دختران و زنان از واژه های به شدت زننده و زشتی استفاده می کنند، اغلب این نوجوانان برداشتی به شدت مخدوش و جنسی از زنان دارند و هنگام سخن گفتن از دختران چیزی جزء برجستگی های و اندام های جنسی آنها را نمی شناسند. به عنوان مثال از دیوار نوشته های دست شویی ها تا نقاشی های مخفیانه ای که در کلاس های حوصله سر بر ترسیم می کنند، اغلب واژه ها و تصاویری رکیک و توهین آمیز در مورد زنان است.

این ذهنیت مخدوش و زننده بیشتر از آنکه محصول تفکر یا برداشت شخصی این نوجوانان باشد، محصول نظام آموزشی و رسانه هایی است که آنها را پرورش می دهد.‌

نظام آموزشی با جدا کردن دختران و پسران از همان کودکی باعث می شود آنها شناخت درستی از کارکرد و توانایی های جنس مخالف خود نداشته باشند و صرفا با بالاتر رفتن سن از طریق برخی شنیده ها یا تماشای برخی فیلم ها اطلاعاتی را کسب نمایند. به عنوان مثال نظام آموزشی با تفکیک جنسیتی اجازه نمی دهد، پسران از همان کودکی دخترانی را در کنار خود ببینند که ممکن است باهوشتر از آنها باشند، نمرات بهتری از آنها کسب کنند، در مواجه با تنبیه همکلاسی ها عواطف انسانی بیشتری به خرج دهند یا اینکه اقتدار و جذبه زیادی داشته و مبصر کلاس باشند. (بماند که حضور دختران ممکن است در مواقع بسیاری غریزه پرخاشگری و خشونت طلبی پسران را تعدیل نماید)
در واقع چنین پسرانی که از ابتدا از دختران جامعه به صورت جداگانه رشد یافته و تعلیم می بینند، هیچگاه به صورت تجربی با دختری با چنین ویژگی هایی مواجه نمی شوند و در ذهنیت خود از دختران، موجودی که کارکرد اصلی او زاییدن، شستن، رفتن و خدمت جنسی به مردان است ترسیم می کنند‌....
@kharmagaas