من آن خرمگسی هستم که خدا وبال این دولتشهر کرده و تمام روز و همه جا شما را نیش زده و برمی انگیزانم. دیگر به آسانی کسی چون مرانخواهید یافت و از این رو به شما اندرز می دهم که از گرفتن جان من درگذرید. «دفاعیات سقراط» @farhad_ghanbariiiii
در پاییز ۱۳۵۲ سه تن از نامداران ادبیات معاصر ایران با نام‌های نجف دریابندی، ایرج افشار و محمد رضا شفیعی کدکنی که شاگرد ایشان بود ب
در پاییز ۱۳۵۲ سه تن از نامداران ادبیات معاصر ایران با نام های نجف دریابندی، ایرج افشار و محمد رضا شفیعی کدکنی که شاگرد ایشان بود برای انجام گفتگویی به محضر دکتر مجتبی مینوی می رسند. نجف دریابندری در ضمن گفتگو می پرسد:
حالا با نیما کاری ندارم. نظر شما درباره شعر نو که این طور جا باز کرده چیست؟
مجتبی مینوی: بنده با کمال خلوص و صمیمیت اقرار می کنم و به هر کسی بدون استثنا حق می دهم که هر جور دلش می خواهد شعر بگوید و نثر بنویسد. اما فقط برای عمه اش! اگر برای زبان فارسی شعر یا نثر می نویسد ... می خورد که هر جوری دلش می خواهد بنویسد. مگر زبان فارسی فقط مال من و شماست؟ این زبان مال یک ملت۲۵ میلیونی بعلاوهء تاجیکستان و افغانستان و فارسی دانهای پاکستان و هندوستان و فارسی دانهای همه جاست.
@kharmagaas