بیست و نه اسفند روزی فراتر از ملی اعلام شدن نفت است. این روز یک نماد است

بیست و نه اسفند روزی فراتر از ملی اعلام شدن نفت است. این روز یک نماد است.
نمادی که می خواست به یک ملت حس اعتماد به نفس و خوباوری بدهد. نمادی که می خواست به ملتی یاد بدهد تا برای بلند شدن دست به روی زانوهای خود بگذارد. نماد روزی است که مردی در عمل (نه شعاری تهی و خالی از معنی) می خواست «ما می توانیم» را به جهانیان ثابت کند.

رزم آرا معتقد بود «ملت ایران قادر به ساختن «لولهنگ»(آفتابه گلی) هم نیست و یک کارخانه سیمان را نمی‌تواند اداره کند» چطور می تواند صنعت نفت را اداره کند؟
بیست و نه اسفند روزی بود که پیرمرد، احمدی آبادی ثابت کرد با تغییر نگرش می توان دنیا را هم دوباره ساخت چه برسد به سیمان و آفتابه..

بیست و نه اسفند همان پیرمرد غشی(به قول انگلیسی ها) توانست به بریتانیا و تمام کسانی که محو جبروت آن بودند ثابت کند که می تواند بدون تپق و لکنت هم کارهای بزرگ انجام داد.

این روز یک نشانه است.
نشانه ای که اسطوره شکست ناپذیری استعمار کبیر را برای مردم خاورمیانه در هم پیچید.

@kharmagaas