من آن خرمگسی هستم که خدا وبال این دولتشهر کرده و تمام روز و همه جا شما را نیش زده و برمی انگیزانم. دیگر به آسانی کسی چون مرانخواهید یافت و از این رو به شما اندرز می دهم که از گرفتن جان من درگذرید. «دفاعیات سقراط» @farhad_ghanbariiiii
فرهاد قنبری:. کارگاهها و کارخانه‌های تولید هنرمند!
فرهاد قنبری:
کارگاهها و کارخانه های تولید هنرمند!
در حاکمیت همه جانبه پول و سرمایه بر تمام شئونات اجتماعی و فردی زندگی انسان اینگونه تبلیغ (یا جا افتاده) است که همه چیز از جمله نبوغ و استعداد و هنر نیز قابل خریداری است و هر شخصی با میزانی هزینه کردن می تواند به شاعر و نقاش و کارگردان و.. عصر خود تبدیل شود.
امروزه فرایند خلق اثر هنری از خلق "پوئسیس" به تولید "پرکسیس" مبدل شده است. پوئسیس به معنای خلق کردن و آفریدن است و در مقابل پراکسیس که به معنای تولید کردن، انجام دادن یا اجرا کردن است قرار می گیرد.
پوئسیس آن کنشی است که چیزی را به دنیا می‌آورد یا چیزی را متولد می‌کند.
پوئسیس به عنوان خلق اثر هنری همان کاری است که حافظ ، خیام یا مولانا با کلمات انجام می دهد، در اینجا شاعر با تکیه بر نبوغ و ذوق خود با کلمات دست به خلق جهان جدیدی می زند ، جهانی که قبلا از آن وجود نداشته است. این خلق کردن اثر هنری ذات متفاوتی با تولید (پراکسیس) مثلا یک یخچال یا خودرو در کارخانه دارد، هنرمند نه بر اثر آموزش و تکرار بلکه بر اساس رایحه و ذوق خود است که مدام دست به آفریدن(پوئسیس) می زند.
اثر هنری در عصر سرمایه داری از پوئسیس به پراکسیس تغییر شکل داده است و در این میان عده ای سودجو و فرصت طلب با تبلیغات وسیع تجارت پر رونقی راه انداخته و (به مانند کارخانه های صنعتی) کارگاههای مختلف فیلم و شعر و نقاشی و رمان و بازیگری و... راه اندازی کرده اند.
کارگاه غزل علیرضا آذر، کارگاه غزل مهدی موسوی، کارگاه شعر گروس عبدالملکیان، ( بماند که خود از شعر و اصول شعر فارسی چیز خاصی نمی دانند و در بسیاری موارد دلنوشته و قهر نوشته دختر پسری را به جای شعر و غزل غالب می کنند)، کارگاه فیلمنامه نویسی اصغر فرهادی، کارگاه بازیگری محمد رضا شریفی نیا، رضا کیانیان و...دهها و صدها کارگاه دیگر که هر روزه در حال رشد و تبلیغ شدن هستند و به مخاطبان خود این مژده را می دهند که با مشارکت در این کلاس ها شاعر، موزیسین، کارگردان، نویسنده، بازیگر و... بسیار برجسته ای خواهند شد.
نباید فراموش کرد هیچ شاعر و هنرمند خلاق و بزرگی در تاریخ هنر نمی توان یافت که در کارگاه فلان استاد فن شعرگویی و خلق اثر هنری را آموخته باشد و در هیچ جای تاریخ ادبیات نمی خوانیم که مثلا حافظ با شرکت در «کارگاه غزل سعدی» یا مولانا با شرکت در «کارگاه مثنوی عطار» و سنایی توانسته اند آن منظومه های عظیم ادبی را ثبت نمایند.
این کارگاههای در حال رشد بیشتر از آنکه هدف آموزش خلق و تولید اثر هنری داشته باشند با هدف کسب سود (در انواع مختلف) و تجارت راه اندازی می شوند.
@kharmagaas