فرهاد قنبری:. نفرت ترسناک

فرهاد قنبری:
نفرت ترسناک

یکی از راهکارهای بسیاری از فلاسفه و اندیشمندان برای ایجاد همبستگی و نوع دوستی میان افراد یک جامعه بروز فاجعه ولو ساختگی است.
ارسطو معتقد بود جنگ برای بقای یک جامعه ضروری است چون باعث از خودگذشتگی و فداکاری شده و از این طریق همبستگی اجتماعی را بیشتر می کند.

فاجعه های طبیعی مانند سیل و زلزله نیز مانند فجایع مصنوعی باعث ایجاد حس نوع دوستی و همبستگی بیشتر در میان مردم می شود.
به وفور مشاهده کرده ایم که پس از فجایع طبیعی در نقاط مختلف جهان دولت و مردم صمیمیت بیشتری از خود نشان داده و با گفتار و رفتار خود سعی کرده اند نزدیکی بیشتری بین یکدیگر ایجاد کنند.

این مسئله در ایران شکل معکوسی دارد که خود نشان از بحرانی پنهانی و عمیق است.

پس از هر فاجعه ای نه تنها همدلی میان مردم و مسئولان مشاهده نمی شود بلکه بار نفرت و خشونت کلامی سنگینی از سوی جامعه ، مسئولان را نشانه و هدف قرار می دهد.

مهم نیست که مسئولان وظیفه خود را درست یا نادرست انجام بدهند، آنها در صورت بروز هر اتفاقی در مظان اتهام هستند.
این واکنش مردم نشان از بی اعتمادی عمیقی است که به مسئولان دارند، بی اعتمادی که آنقدر ریشه دوانده که حتی مردم حاضر نیستند کمک های خود را هم به دست آنها بسپارند و سعی می کنند به صورت شخصی یا گروهی به یاری آسیب دیده گان بشتابند.

واکنش خشونت بار معدنچیان استان گلستان به حضور رئیس جمهور، شعار علیه شهردار تهران در مراسم تشییع آتشنشانان کشته شده در پلاسکو، فحاشی به وزیر راه و سایر مسئولان پس از تصادف قطار در نیشابور بخش هایی از این واکنش پر از نفرت مردم در قبال مسئولان در یک سالهای اخیر بوده است.

در ایران پس از فجایع طبیعی پرده حائل اجتماعی میان مردم و مسئولان کمی کنار رفته و آنها با واقعیت حاکم بر جامعه مواجه می شوند.
واقعیتی که چهره ای به شدت خشن ، ترسناک و قابل تامل دارد.
@kharmagaas