فرهاد قنبری:. به بهانه ۱۶ آذر

فرهاد قنبری:
به بهانه ۱۶ آذر

همه ساله با نزدیک شدن به شانزده آذر خبرهای مختلفی از تحصن، نشست ها و مناظرات چهره های مختلف سیاسی و حاشیه های همراه آن به گوش می رسد. تحصن بسیجیان و طیف مقابل در فلان دانشگاه یا مناظره زیبا کلام و حمید رسایی و .... همراه آن تصاویری از سوت ها و کف ها و مرده باد و زنده بادها...

تحصن ها و نشست های دانشجویی بیشتر از آنکه خواسته و سخن جدی را دنبال کند یک کارناوال و شادی دسته جمعی از سوی جوانانی است که در جهان خام و آرمانی خود سیر می کنند. در بیشتر این نشست ها این غلیان احساسات و شور جوانی است که فریادهای زنده باد و مرده باد و سوت و کف ها را به دنبال دارد. بسیاری از دانشجویان به فراخور سن هنوز جهان را در همان پشت میله های دانشگاه می بینند و با چند فریاد و سوت و کف فکر می کنند صفحه جدیدی در سپهر سیاسی و اجتماعی ایران گشوده اند.
در بسیاری از تحصن های دانشجویی (چه از سوی بسیج دانشجویی یا منتقدان وضع موجود) جوانان برای نشان دادن جرات یا جلب توجه شعارهایی مانند "دانشجو میمیرد و ذلت نمی پذیرد و بیدار است و..." سر می دهند و سپس به خوابگاه و خانه خود بر می گردد و داستان همیشگی زندگی را پی می گیرد.‌.

به شخصه بعد چند سال دوری از چنین فضاهایی دیدن و تماشای این تحصن ها و شعارها و این نشست های دانشجویی و دعوت از این و آن نماینده یا فعال سیاسی و این سوت و کف ها بیشتر از آنکه یک مسئله جدی باشد، مسئله ای خنده دار و گاها نوستالژیک است.

بیش از دو دهه است این نشست ها، این تحصن ها، این مناظره ها، این هورا کشیدن ها و در کل این غلیان احساسات در دانشگاههای کشور وجود دارد اما دانشگاه همان دانشگاه است و اوضاع و شرایط هم همان اوضاع و شرایط سابق.‌..
فقط در این میان مسئله ناراحت کننده هزینه هایی مانند رفتن به زندان، اخراج و تعلیق و امثالهم است که برخی دانشجویان مجبور به پرداخت آن می شوند.
فقط ایکاش مسئولان بخش حراست و کمیته انطباطی دانشگاه هم به این نتیجه برسد که باید به این نشست ها و تحصن ها به چشم یک کارناوال و فان بنگرد و کسی را مورد تفتیش و آزار قرار ندهد.

@kharmagaas