تحلیلی بر اقتصاد از نگاه تاریخ و بهترین تحلیل های اقتصادی تماس با مدیر کانال: @Mokhtari_Ali
✅ریاکاری زاییده قواعد تولید کننده ریاست.. ✍️دکتر علی دینی ترکمانی- اقتصاددان و تحلیلگر اجتماعی
✅ریاکاری زاییده قواعد تولید کننده ریاست
✍️دکتر علی دینی ترکمانی- اقتصاددان و تحلیلگر اجتماعی
🔹این روزها موضوع مجری مطرح تلویزیون بر سر زبان هاست. چهار سال پیش در تیرماه 1392 در مطلبی به علل ناشادی جامعه ایران پرداختم و در آن بر قواعد رسمی جامعه تاکید کردم که اجازه نمی دهد افراد همانگونه که در خلوت هستند در جلوت نیز باشند. شاید بخشی از آن مطلب در اینجا و به بهانه موضوع آزاده نامداری قابل ارایه باشد:
🔹هر نظام حكمراني به عنوان بخش رسمي نظام نهادي جامعه، نقش مهمي در شكل گيري بافت ایدئولوژیک حاکم بر جامعه و از اینجا در شكل گيري قواعد بازي، نظام تنبيه و پاداش اجتماعي و در تحلیل نهایی نظام انگيزشي موثر بر، هم عملكرد اقتصادي و هم، احساس امينت و آرامش و سرور و شادي در جامعه دارد.
🔹در سطح فردي، اگر بايد ها و نبايدهاي ايدئولوژيك تعيينكنندهي قواعد بازي، به گونهاي باشد كه افراد نتوانند آنگونه كه در خلوت رفتار ميكنند در جلوت نيز رفتار كنند، پديده ريا به سرعت رشد ميكند. در اين شرايط، "از خود بيگانگي" نه با قرائت ماركسي بلكه به معناي نقاب بر چهره زدن و هويت خود را به دست خود مسخ كردن و احساس درد و رنج كشيدن از اين عمل، افزايش مييابد. آناني كه تمايل به ريا كاري ندارند، در چارچوب نظام تنبيه و پاداش جاري، مجازات ميشوند. در مقابل، آناني كه بدون بهره مندي از تخصص ها و شايستگي هاي لازم، اين قواعد را بدون اعتقاد قلبي به آنها رعايت كنند، پاداش مي گيرند و بر صدر می نشینند. به اين ترتيب، ريا کاری به قاعده بازی مسلط در جامعه تبدیل می شود و با پیشرفت خود، جامعه را همچون موريانهاي از دورن مي خورد و آن را از اخلاق اجتماعی تهی می کند و سر از فساد عميق در ميآورد.
🔹 علاوه بر اين، نظام تنبيه و پاداش نادرست موجب شكلگيري نظام اداري و سازماني بي بهره از اصل شايسته سالاري و تخصص گرايي مي شود. در نتيجه، افراد علاقه مند به خدمت ميهن و جامعه را از گردونه رقابت در عرصه هاي كليدي حذف ميكند و مانع شکل گیری کار گروهی در نظام اداری می شود چرا که زبان متخصصان و مدیران لزومأ سازگاری لازم با یکدیگر را ندارد.
🔹بنابراین، هر کسی راه جدای خود را پیش می گیرد و "شکست در اقدام جمعی" به دلیل نبود منافع مشترک افزایش می یابد و فردگرایی منفی ( نه به معنای بها دادن به فردیت آدمی بلکه به معنای هرکسی برای خود، سازی را زدن)، رشد می کند. نتیجه نهایی، افزایش ناشادي در جامعه است.
🔹آدمي چه ريا كند و هويت خود را به دست خود مسخ كند و چه قدر نبيند و احساس ارج شناسي لازم را نكند، دچار رنج و درد ميشود".
🔹اقتصاد در گذر زمان:
@m_ali_mokhtari