🔹از معدن آزاد شهر تا اتوپیا.. ✍محمدحسین غیاثی

🔹از معدن آزاد شهر تا اتوپیا

✍محمدحسین غیاثی

🔹معدن یورت آزادشهر بر سر شریف ترین انسانهای روی زمین فروریخت. انسانی که می خواهد نان حلال را از زیرسنگ دربیاورد، انسانی بی نهایت ارزشمند است. او ساعتها در دل کوه رنج می کشد و سپس کوله ی خستگی اش را به دوش می کشد و به خانه می رود با ریه ای ملتهب و سنگین. و چنین است تا که عمرش سپری می شود.

🔹چندی است در کشور ما خصوصی سازی باب شده است. این معدن هم خصوصی شده است. کلا کارخانجات کوچک و معادن درجه ی دو را دولت خصوصی می کند. نصف این معدن را به کارگران و بازنشستگان همانجا فروخته اند و نصف دیگرش را به دو بخش غیر دولتی دیگر.
در معدن زمستان یورت همان اتفاقی افتاد که پیشتر در پلاسکو افتاده بود و قبل از آن در پتروشیمی ماهشهر.

🔹نهاد HSE در تمام معادن و کارخانجات وجود دارد تا از سه چیز حفاظت کند. بهداشت نیروی کار و پیشگیری از بیماریهای شغلی. ایمنی محیط کار، و حفاظت از محیط زیست.

🔹هرسه کار هزینه بر است. بدبختانه در تفکر جهان سومی ما این کار دور ریختن پول محسوب می شود. اینکه یک دستگاه چند میلیارد تومانی باید تعویض شود صرفا بخاطر آسیب زدن به عصب شنوایی کارگران، شاید در این مملکت چندان پذیرفته نباشد. یا اینکه فلان عملیات که روزی دهها میلیون تومان هزینه دارد به دستور مسئول ایمنی متوقف شود بازهم قابل باور به نظر نمی رسد. ایمنی کار، خودش یک رشته ی تخصصی است و کشورهایی مثل ژاپن و فرانسه در این باره صاحب مکتب هستند.

🔹ما باید علم جدید را به رسمیت بشناسیم و از دنیای تفکرات گذشته هجرت کنیم. از قرن هیجدهم که انقلاب صنعتی رخ داده است، بشر به مرور صنعت و عوارض ویرانگر آن را تقریبا به خوبی شناخت. ما هم باید در برابر یافته های بشریت سر تعظیم فرود آوریم و از دنیای جهالت مان گذار کنیم.

🔹نهاد HSEنهادی هزینه بر است. هر اتفاقی که در یک شرکت دولتی می افتد، دولت باید پاسخگو باشد. معمولا مدیران چنین کارخانجات یا معادنی آنقدر درایت و تدبیر دارند که برای کارکنانشان هزینه کنند. از جیب خودشان که نمی رود. وانگهی اگر هزینه نکنند و اتفاقی بیفتد پای شان گیر است و تقریبا کار به آنجا نمی رسد چون موسسات متعددی باید استانداردها را بازبینی و تایید کنند. مکانیسم ها جوری طراحی شده که در کل کسی نمی تواند قسر دربرود. در واقع مشکل بیشتر در بخش خصوصی است. بخش خصوصی می خواهد رقابت کند.

🔹بخش خصوصی در تورم و تحریم آسیب پذیر است. بخش خصوصی چاه و چاله زیاد دارد. اگر یک شرکت بزرگ دولتی ضرر بدهد دولت پشتش هست اما اگر معدنی که متعلق به کارگران است ورشکست شود چه کسی از آنها حمایت می کند؟ اینجاست که کارگر خود را در مقابل تقدیر عریان می بیند. به سینه ی کوه نفوذ می کند و ناگاه انفجار آوار، تمام رنج جهان را بر سر خودش، خانواده اش و هم میهنانش فرود می آورد.

🔹قربانیان معدن آزادشهر قربانیان همه ی جامعه ی ما هستند. همه ی ما در مرگ آنها مقصریم. ما که نتوانسته ایم دولت و حکومتی مدرن و مسئول تشکیل دهیم تا بر ایمنی کارگاهها نظارت کند. ما که آمده ایم مثل یک دولت عاقل دست به خصوصی سازی زده ایم اما بعدا توسط یک دولت احمق مملکت را اسیر تحریم و تورم و قاچاق کرده ایم. رفته ایم پشت تریبون برای شرق و غرب خط و نشان کشیده ایم و ادعای مدیریت جهان را فریاد زده ایم اما نظم و نظام اولیه و ساخت مملکت خودمان را متزلزل ساخته ایم.

🔹من اگر به روحانی رای می دهم فکر نکنید که خیلی از دولت او خوشم می آید. یا دولت او و مدیرانش را تایید می کنم. من به روحانی رای می دهم چون دولت ایران در کلیت خود در حال نظم و نسق گرفتن است. در حال پذیرش مسئولیت خودش به عنوان یک دولت عرفی و نه یک دولت اوتوپیایی (خالی بند) است. این دولت باید تقویت شود تا بتواند به عنوان یک دولت مسئول، بر امثال این کارگاهها و معادن نظارت کند. قبل ازینکه به فکر جهان اسلام باشد، به فکر خانه ی خود باشد.

🔹من به روحانی رای می دهم چون نمی خواهم به پوپولیسم رای بدهم. پوپولیست کسی است که روی هوا شعار می دهد. کسی است که معاون اول قوه ی قضائیه بوده اما الان می پرسد این کانتینرهای قاچاق را چه کسی وارد می کند؟ کسی است که برنامه ندارد اما وعده زیاد می دهد.

🔹پوپولیست ها 12 سال پیش می خواستند پول نفت را بر سر سفره مان بیاورند اما سفره ی جنگ و تحریم را برایمان پهن کردند. اکنون می خواهند دوباره سالی 6 میلیون شغل برایمان ایجاد کنند و ماهی 250 هزارتومان یارانه مان بدهند. خدا می داند که این بار برایمان چه چیزی پهن می شود!

🔹اقتصاد در گذر زمان: