‌های_روزمره.. نه، هرچه فکر می‌کنم می‌بینم کسی مقصر نیست. بدی از خودم است

#یادداشت‌های_روزمره

نه، هرچه فکر می‌کنم می‌بینم کسی مقصر نیست. بدی از خودم است. اشتباه از من است که اجازه می‌دهم "دیگری" درونم جا خوش کند و به بازی‌ام بگیرد. مقصر خودم هستم که درد می‌کشم و دَم نمی‌زنم، که ساده‌دلانه باورهای خوش درباره‌ی آدم‌ها می‌پرورانم و آن‌قدر خیالبافم که آن‌ها را باور می‌کنم. تقصیرِ کسی نیست که من زود اعتماد می‌کنم. کسی تقصیری ندارد که من تا کمی مهربانی می‌بینم، دلم می‌لرزد و به دام می‌افتم. مگر تقصیر سنگ است اگر آینه می‌شکند؟! مگر تقصیر آتش است که نِی‌زار می‌سوزد؟
دروغ چرا! من هم تلاش کردم سنگ باشم، من هم خواستم روزنه‌های وجودم را ببندم. اما نشد، اما نمی‌شود.
دارم به این باور می‌رسم که زندگی هنوز هم بر قاعده و قانونِ جنگل استوار است، بخور تا خورده نشوی، بکُش تا زنده بمانی. می‌توانی در دلت بخندی و "ضعیف" خطابم کنی، و حق خواهی داشت، چون من نتوانستم بکُشم، نخواستم بخورم. پس نباید شکایتی داشته باشم و هرگز حق ندارم کسی را مقصر بدانم، جز خودم را.
ناامید نیستم، ولی باید بپذیرم که دنیا به سنگ بیشتر از آینه نیاز دارد، و به پول بیشتر از انسان.
نه، هرچه فکر می‌کنم می‌بینم من و این کلمات تا ابد تنهاییم.

#م_سرخوش
@mohsensarkhosh_khatkhatiii