این کانال جهت آشنایی با مفاهیم سیاسی،اصطلاحات و واژگان سیاسی،تحلیل های روز،اخبار و هر آنچه که در حوزه سیاست می باشد ،ایجاد شده است مدیر کانال: محمد سجاد شیرودی دانشجوی دکتری جامعه شناسی ایمیل: [email protected] ارتباط با ادمین : @S_h_shirody_2018
◀️ استراتژی امنیت ملی در چهل سالگی انقلاب اسلامی ▶️.. 🖊 ✍ امین پرتو.. (بخش پنجم و پایانی)
◀️ استراتژی امنیت ملی در چهل سالگی انقلاب اسلامی ▶️
🖊 ✍ امین پرتو
(بخش پنجم و پایانی)
حوزه اعتبار سیاسی داخلی و اجماع ملی نیز در چهار دهه پس از انقلاب ، فراز و نشیب های متعددی را سپری کرده است. نظام سیاسی و نخبگان حاکم بر آن بر وجه مردمی بودن جمهوری اسلامی تأکید می کنند. انتخابات با میزان مشارکت بالا ، نشانه قوت نظام و عدم مخالفت مردم با آن معرفی می‌شود اما مشارکت سیاسی هدایت شده بیشتر مطلوب نظام است تا مشارکت سیاسی به صورتی که خلاف موازین انقلاب و اسلام باشد و یا از کنترل و نتایج مشخص خارج شود.
گرچه نظام سیاسی برای مقابله با بحران های امنیت ملی انعطاف زیادی نشان داده اما هنوز در بسیاری اصول و قوانین (مانند حجاب اسلامی ، صلاحیت های اعتقادی و مسائل منکراتی) به عنوان مبنای هویتی نظام پایداری دارد و آنها را مساوی با امنیت ملی تعریف می‌کند. همین مسائل شاید کانون های ناامنی در این حوزه باشد.
به طور کلی و در حوزه های مرتبط با این چهار بعد قدرت ، استراتژی امنیت ملی جمهوری اسلامی در چهار دهه گذشته به رغم تأکیدات قانونی ، رهنمود هایی که از سوی رهبری معظم انقلاب ارائه می‌شود و اسناد بالا دستی ، در بدل ساختن اهداف و راهبرد ها به خط مشی های عملیاتی و حصول نتایج مشخص از خود کُندی محرزی نشان داده است. امنیت ملی با قدرت اقتصادی ، توان نظامی ، اعتبار سیاسی داخلی و خارجی و پیشرفت فن آوری و علم به دست می آید اما اینکه چگونه بتوان در باب این موارد (احتمالاً به جز قدرت نظامی) به داوری خوشبینانه ای نشست ، نه فقط از جانب منتقدان که مورد تردید طراحان و مجریان استراتژی امنیت ملی قرار دارد.
نتیجه گیری
شکل و ماهیت نظام سیاسی در پیش و پس از انقلاب اسلامی (رابطه آن با قدرتهای بیگانه ، نقش مذهب شیعه در آن، جایگاه روحانیت در هدایت قدرت سیاسی ، رابطه مردم با آن و جلوه های مختلف تهدید ها و تعریف اهداف کلان ملی) سبب شده تا دو شکل متفاوت از استراتژی امنیت ملی در هر یک از این دو دوره شکل بگیرد. برخی از گونه ای تداوم در استراتژی امنیت ملی در پیش و پس از انقلاب سخن می گویند. گر چه حفظ تمامیت ارضی و واهمه از دخالت بیگانه و توطئه داخلی به عنوان تهدیدات سخت افزارانه امنیت ملی در هر دو دوره پا برجا بوده اما شکل و ابعاد آن به کلی متفاوت است. از همین رو استراتژی امنیت ملی این دو دوره هیچ شباهتی با یکدیگر ندارد و به کلی غیر قابل قیاس است.
رویکرد صوری - اسنادی چندان کمکی به درک استراتژی امنیت ملی ایران در هیچیک از این دو دوره نمی کند زیرا فاصله میان سطور نگاشته شده و آنچه سیاست عملی بوده و هست ، بسیار عمیق است. در دوران حاضر ، چگونگی پاسخگویی همزمان به الزامات امنیت سخت افزارانه و امنیت انسانی ، انعطاف پذیری در استراتژی امنیت ملی ، ارتباط قدرت ملی با اهداف استراتژی امنیت ملی و در نهایت تصمیم های متناقض نما ، اهم محور هایی بوده که سبب پیچیده و غامض شدن تدوین و در عین حال درک استراتژی امنیت ملی پس از انقلاب اسلامی شده است. برخلاف دوره پیش از انقلاب که تدوین و فهم استراتژی امنیت ملی در رژیم پهلوی ساده تر و با متغیر های کمتری همراه بود ، دوره پس از انقلاب شامل دستور کار های وسیع تر و مناسبات نهادی ، معرفتی و اجرایی بسیار متفاوتی در حوزه استراتژی امنیت ملی بوده است.
منبع : پژوهشکده مطالعات راهبردی
🎯کانال دانش سیاست👇👇👇
@policypaper