پنج الگوی نوسازی نظام‌های سیاسی از دیدگاه ادوارد شیلز:..۱

پنج الگوی نوسازی نظام های سیاسی از دیدگاه ادوارد شیلز:

1. دموکراسی سیاسی: اغلب دولت های نواستقلال می کوشند دموکراسی سیاسی به وجود آورند. در این میان، آنان مجبورند الگوهای غربی را با شرایط بومی «انطباق» دهند. برخی از خصوصیات زندگی سیاسی-اجتماعی این دولت ها، ویژۀ خودشان است؛ مانند هند.

2. دموکراسی قیمومتی: همان دموکراسی هدایت شده است. در دموکراسی قیمومتی، همۀ نهادهای دموکراسی سیاسی وجود دارند اما قوه مجریه به سبب انظباط شدید و بودن در دستان مردان قدرتمند پرنفوذ، قدرتمندتر است. احزاب و مطبوعات آزادی محدودی دارند؛ مانند اندونزی دوران سوکارنو.

3. اولیگارشی جانبدار نوسازی: در این نوع نظام سیاسی کارگزارها و سازمان های مخفی قدرتمند هستند که در آن ها «اولگارشی نظامی» قدرت سیاسی را قبضه می کند و یا یک «حزب سیاسی» با غیرقانونی اعلام کردن همۀ احزاب دیگر، قدرت سیاسی را در تصرف خود نگاه می دارد؛ مانند عراق.

4. اولیگارشی توتالیتر: «دولت پلیسی» است که از شیوه های اجبارحداکثر برای حفظ نظم و امنیت استفاده می¬کند. هیچ یک از کشورهای نواستقلال این الگو را نپذیرفته اند.

5. اولیگارشی سنتی: مانند عربستان سعوی و نپال.

بنیادهای علم سیاست؛ عبدالرحمن عالم


🎯کانال دانش سیاست👇👇👇
@policypaper