رکاب زنی سیاسی.. برخی در پژوهش بر آن اند که هرچه موضوع جزیی‌تر باشد، نتیجه تحقیق، علمی‌تر است

رکاب زنی سیاسی

برخی در پژوهش بر آن اند که هرچه موضوع جزیی تر باشد،نتیجه تحقیق، علمی تر است.هیچ شکی نیست که بررسی جزیی موضوعات و تمرکز بر موضوعی ریز و خرد،مزایایی دارد،زیرا چنین نگاهی به هر موضوع پژوهشی، زوایای از ابهام آن را روشن می کند اما نمی توان و نباید مزایای بررسی موضوعات از دریچه های کلی و کلان را نفی کرد چون نخ های تسبیح را از کف انسان بیرون نمی رود.قریب به یک صد سال است که اهمیت دیدن همزمان کلی و جزیی مورد توجه عملی غرب قرار گرفته است موضوعی که پس از جنگ جهانی دوم شتاب بیشتری یافته است.

همین نوع نگاه، در سیاست هم، وجود دارد.جزیی کردن سیاست همان معایبی را دارد که جزیی کردن پژوهش دارد.همان گونه که مزایای جزیی دیدن حوادث، پرفایده است اما کلی نگریستن و کلان جستن سیاست هم مزایا و معایب خود را خواهد داشت.البته نباید فراموش کرد که برخی در سیاست، کلی نگر و برخی جزیی نگرند.این موضوع، تنها اشکال نیست بلکه اشکال مهم تر آن است که جزیی و کلی نگران به سیاست بخواهند در کنار هم، منافع ملی را تأمین کنند! اشکال دیگر این است که گاه همه سیاست مداران در دوره ای،کلی و گاه جزیی عمل می کنند.


بیش از یک قرن است که در روش شناسی این نکته روشن شده است: در تحلیل حوادث و دیدن پدیده ها هم باید نزدیک بین بود و در عین حال دور را دید.واقع گرایان و تفاوت آنان با آرمان گرایان در نگاه شان در نزدیک بینی و دوربینی آنان است و از این رو است رفتارگرایان و فرارفتارگرایان پدید آمدند.از این رو،باید به سیاست مداران گفت که هم نگاه به تاریخ داشته باشند و هم نگاه به آینده .در عین حالی که در جزئیات تصویب و اجرای یک قانون غوطه ور می شوند نگاه خود را به سندچشم اندازها و قوانین اساسی برندارند.
🎯کانال دانش سیاست👇👇👇
@policypaper