در آستانه جهان چند قطبی! - بخش نخست.. فرازچمنی

در آستانه جهان چند قطبی! - بخش نخست

فرازچمنی

بی میلی آمریکا و روسیه به موافقتنامه منع گسترش تسلیحات هسته ای که در اساس به دلیل نگرانی های امنیتی در نظام بین الملل و بخصوص مشاهده نظامی گیری و توسعه فناوری های نظامی و هسته ای چین آشکار شده است را در صورت لغو این موافقتنامه می توان سرآغاز یک "جنگ سرد " این بار در یک نظام چند قطبی تلقی کرد. چیزی که از مدت ها قبل پیش بینی می شد که با تضعیف نفوذ و اقتدار ایالات متحده، فرصت تقویت و گسترش قدرت رقبا و به طور عمده روسیه و چین فراهم گردد.
روسیه تحت زمامداری پوتین به طور جدی در پی رفع نگرانی های امنیتی این کشور و ترمیم آسیب های ژئواستراتژیکی است که همواره و در طول تاریخ دویست سال گذشته، به دلیل موقعیت سرزمینی اش و مجاورت با قدرت های بزرگی چون قدرت های اروپایی، چین و آمریکا تجربیات تلخی در ذهن مردم و دولتمردانش ایجاد کرده است. چنین نگرانی، غیر منطقی نیست، چون علی رغم اینکه روسیه همواره از اقتدار بالای نظامی برخوردار بوده است، دو بار توسط دولت های اروپایی مورد تهاجم قرار گرفت و هربار مهاجمین خارجی براحتی تا مسکو یا نزدیک آن پیشروی کردند. چنین آسیب پذیری، هنوز هم تقریبا" بخش عمده ای از مرزهای روسیه را تهدید می کند. به عبارتی، روسیه یک کشور محاصره شده است و طبیعی است که برای حراست از مرزها دست اندازی هایی به شرق اروپا در سال های قرن نوزدهم و بیستم، داشته باشد، شبه جزیره کریمه را اشغال نماید، در برابر توسعه ناتو و اتحادیه اروپا به شرق مقاومت کند، حضور نظامی خود را در خاورمیانه تقویت نماید و در نهایت در سراسر سرزمین خود پایگاه های نظامی، موشکی و اتمی متعدد با بهره مندی از تکنولوژی های پیشرفته، برپا کند.
از سوی دیگر، چین اژدهایی بود که اکنون بیدار شده است. از توانمندی بالای نظامی، هسته ای و اقتصادی برخوردار است و با اتکا به این سطح از اقتدار، سیاست های توسعه طلبانه ای را بخصوص در حوزه جنوب، شرق و غرب آسیا در پیش گرفته است. چینی ها حتی برای تحقق اهداف توسعه طلبانه خود مسیر سنتی جاده ابریشم را هم تغییر داده اند بلکه بتوانند حوزه نفوذ خود را در اقیانوس هند، خاورمیانه و حتی مدیترانه گسترش دهند. متاسفانه چین در تقویت توان هسته ای و نظامی خود به هیچ محدودیت و ملاحظه بین المللی پای بند نیست و به دلیل برخورداری از نظام سیاسی غیر دموکراتیک یک تهدید بالقوه برای جهان محسوب می شود.

@politicalculture