❇️✴️ ارزش منافع جمعی را نمیدانیم …. ✍ محسن زینلی پور

❇️✴️ ارزش منافع جمعی را نمیدانیم...
⬅️ مقدم بودن منفعت فردی بر منافع جمعی عامل مهم تبدیل حوادث طبیعی به فاجعه.
✍ محسن زینلی پور

✴️ سال 88 در قم، چند روز پیش در آق قلا و همین امروز در شیراز و فردا و فرداها خدا میداند در چند شهر دیگر همین بارندگی کاملا طبیعی و فصلی، دیدیم و خواهیم دید که چگونه فاجعه به بار می آورد و رنج و خسارت های جبران ناپذیری را بر عده ای از هموطنان تحمیل میکند. اگر همین ابتدا بخواهم اصل مطلب را گفته باشم باید گفت که تا وقتی منفعت فردی بر منافع جمعی ترجیح داشته باشد، با بروز هر یک از حوادث طبیعی، همین آش است و همین کاسه.

1⃣ اگر فقط بعد از یکی از این حوادث در یک شهر کشور، مردم آن شهر از یک سو و مردم دیگر شهرهای کشور از سوی دیگر، به اعتراض برمی خاستند که دلیل و مسبب اینکه یک بارندگی فصلی چرا باید این گونه فاجعه بار باشد و از مسئولان و مدیران کشور به طور جدی مطالبه میکردند که برای عدم تکرار چنین فجایعی، از امروز می خواهید چکار کنید و این مطالبه ی ملی را تا رسیدن به نتایج مملوس دنبال میکردند، بی گمان امروز وضع به گونه ای دیگر بود.
بعد از زلزله ی بم و کرمانشاه هم به همین ترتیب. حتی ساکنان مسکن مهر شهرهای دیگر نیز صدایشان درنیامد که اگر فردا در شهر ما زلزله شد چه؟
بعد از فاجعه ی پلاسکو هم صدای ساکنان یکی از دهها ساختمان مشابه آن در تهران درنیامد.
اصولا ما مردم موارد این چنینی را داخل در مقوله ی امنیت نمی دانیم و شاید با تلقین و تبلیغ بسیاری که از جانب حکومت درباره ی داشتن نعمت امنیت در ایران میشود، باورمان شده که همین که دشمن خارجی به سویمان تیری نیندازد، یعنی امنیت، و نیازی به مطالبه در رابطه با سایر حوادثی که امنیت ما را به خطر می اندازد، نمی بینیم.
یک دلیل عمده ی این عدم پیگیری این است که در هر کدام از این موارد، گروه اندکی از هموطنان ما آسیب مالی و جانی دیده اند و اگر مانند کسبه ی پلاسکو اعتراض های جسته و گریخته ای هم داشته اند، تعدادشان اندک بوده و دادشان به جایی نرسیده است. بقیه ی مردم در حد همدردی در فضای مجازی و نشر پیام های تکراری بی خاصیت و یا در نهایت اندکی کمک نقدی و کالایی، هیچ تحرک دیگری نداشته اند زیرا آن حادثه به طور مستقیم به منافع آنها آسیبی نزده است.

2⃣ اضافه کنید به این بی تفاوتی ملی، این نکته را که در بسیاری از شهرهای کشور، عده ای از ساکنان محلی برای تامین معیشت و یا سودجویی، دانسته یا نادانسته دست به تخریب محیط زیست و برهم زدن نظم طبیعی منطقه با شیوه هایی مانند قطع بی رویه درختان، تخریب مراتع، تغییر مسیر رودخانه ها یا بستن آب بندهای بزرگ و کوچک و ... میکنند و برای منفعت خود، کل شهر یا منطقه ای را به خطر می اندازند. هیچ سازمان و نهادی هم به فکر ایجاد مشاغل جایگزین و جلوگیری از تخریب محیط زیست، با هدف ایمن سازی شهرها نیست.
در مقیاس خیلی بزرگتر مافیاهای ثروت و قدرت و دارای نفوذ سیاسی هم همین تخریب محیط زیست را در سطح ملی انجام می دهند و برای تجارت چوب یا استخراج معدن یا احداث سد و دهها کار دیگر، به هیچ جایی از محیط زیست و طبیعت پیرامون شهرها و به تبع آن منافع جمعی، رحم نمیکنند و کسی هم جلودارشان نیست.

3⃣ باز اضافه کنید این موضوع را که بسیاری از مسئولان و مدیران محلی و ملی در طول دوره ی مدیریت خود کمترین توجهی به آینده ی حوزه ی مسئولیتشان ندارند و به جای اولویت دادن به منافع جمعی و ایمنی نسل های آتی، بیشترین حجم از اهداف و برنامه ها و اقدامات خود را نه صرف انجام امور زیربنایی صحیح و معطوف به آینده و پیشیگیری از خطرات آتی، بلکه صرف انجام کارهای روبنایی و اقدامات ظاهری و پوپولیستی میکنند که بهتر و بیشتر به چشم بیاید و علاوه بر خوشحال کردن مردم در کوتاه مدت، اسباب ماندن بیشتر در پست و جایگاهی که دارند و ارتقا به مقام بالاتر را فراهم کنند. این در حالی است که همواره مردم در درازمدت متوجه خدمات شایان مدیرانی که به امور زیربنایی پرداخته اند و نگاهشان به آینده و منفعت جمعی بوده را، خیلی خوب درک میکنند.

✴️ در هر سه مورد اگر منافع جمعی و مصالح عمومی در اولویت قرار میگرفت بدون شک تاثیرات قابل توجهی بر وضع موجود میداشت. وگرنه اینکه بعد از هر حادثه ای تا چند روز یا چند هفته شور و هیجان کاذبی در جامعه وجود داشته باشد و ابعاد بزرگ و عوامل مهم فاجعه در حد عدم حضور فلان مقام یا کم کاری فلان نهاد در کمک رسانی و یا هر مساله ای از این دست کوچک شمرده شود و بعد از مدتی با مرور نسبی زمان همه چیز به حالت عادی برگردد و جز آنان که عزیزی از دست داده یا خسارتی متحمل شده اند، همه فراموشی پیشه کنند، هیچ چیز تغییر نخواهد کرد و هر روز و هر سال باید منتظر فاجعه ای دیگر بود.

#منافع_جمعی #منفعت_فردی
#فراموشی_ملی #حوادث_طبیعی

✅ #سیاست_شناسی
@politicology