مدرسه‌ی اسلام و درس‌های نظام. محمدجواد اکبرین

مدرسه‌ی اسلام و درس‌های نظام
محمدجواد اکبرین

تاریخِ «نهاد دین» تاریخِ «تکفیر» است؛ اختصاصی به دین خاصی هم ندارد. مسئله‌ای به نام کفر، همزاد ایمان است و به محض اینکه کسانی والی و متولّی دین و ایمان شوند پای تکفیر هم به معرکه باز می‌شود و البته مُفتیان نیز برای مجازات کفر بر خداوند پیشی می‌گیرند.
نهاد دین این ظرفیت را دارد که حتی اگر صاحب قدرت و ثروت نباشد نیز با تکیه بر همان منزلتِ وام‌گرفته از دین، آراء مغایر با قرائت رسمی را تهدید یا تکفیر کند چه رسد به هنگامی که با دولت بیامیزد. اگر پاره‌ای از صاحبنظرانِ دیندار و غیردیندار در ضرورت سکولاریزه کردن قدرت نظریه‌پردازی و بر آن تاکید می‌کنند از سر توجه به نتایج تجربه‌ی تلخ آمیختنِ نهاد دین و دولت برای انسان و جهان است. اکنون اما سخن این نیست که در تجربه‌ کشور ما آمیختنِ نهاد دین و قدرت با شهروندان چه کرد؟ پرسش این است که نهاد دین وقتی به قدرت می‌رسد با مدرسه‌ی تعلیم و تربیتِ دینی چه می‌کند، چه درس‌هایی را به این مدرسه املاء می‌کند و تا چه اندازه استقلال آن را تحمل می‌کند؟

این‌همانیِ نظام و اسلام!
@zeitoons
عبارت مشهوری در میان اهل مدرسه رایج است که «أهل‌البیت أدریٰ بِما فی‌البیت» یعنی اهل خانه بهتر از هر کس خبر دارد از آنچه در خانه می‌گذرد. نسبت حکومت دینی با حوزه‌ی علمیه، نسبتِ اهل خانه است با دیگر اهالیِ آن و بهتر از هر کس می‌داند چگونه و با چه ابزاری می‌توان و باید با اهل خانه مواجه شد؛ چگونه می‌توان آنها را به خدمت گرفت و از مایه و سرمایه‌ی آن به سود قدرت بهره برد و یا مهار کرد و یا مجازات.
https://tinyurl.com/yblv7f6x

متن کامل در زیتون:
https://zeitoons.com/57506
@farhangi_e_kian
@religionandsociety