♦️مناظره امربه معروف ونهی ازمنکر؛ بایدها و نبایدها

♦️مناظره امربه معروف ونهی ازمنکر؛ بایدها و نبایدها

♦️محدثی: امربه معروف نباید حکومتی باشد / محبی: کار ستاد احیا ترویجی است

🔹محدثی، استاد جامعه شناسی دین معتقد است آموزه امر به معروف و نهی از منکر نباید متولی حکومتی داشته باشد. محبی، دبیر ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر وظیفه این ستاد را فرهنگ سازی می داند.

▪️محدثی: به نظر می‌رسد کسانی که متولیان این موضوع در جامعه بوده‌اند، دچار خطاهای بسیار فاحشی شده‌اند و همچنان این خطاها ادامه دارد و آن قدر در واقع آسیب‌های جدی از قبال این کار پدید آمده که اصل این آموزه مخدوش شده و به یک امر نامطلوب و چه بسا منکر که گاهی سخن گفتن از آن بسیار دشوار است، تبدیل شده است.

🔸به تصور من یکی از آسیب‌های جدی امر به معروف و نهی از منکر این است که با قدرت پیوند خورده است. یکی از مهم‌ترین آسیب‌های این آموزه، دولتی شدن و پیوند آن با قدرت بوده است. وجود ستاد امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یک سازمان دولتی دقیقاً به این معناست که امر به معروف و نهی از منکر با قدرت پیوند خورده است. من دقیقاً به همین نکته نقد دارم که به نظرم از عوامل آسیب‌زای این آموزه است.

🔹نکته دیگر اینکه معتقدم باید بین فرهنگ قرآنی و فرهنگ اسلامی تفکیک قائل شد و باید دید این آموزه در فرهنگ قرآنی چگونه است و در فرهنگ اسلامی چگونه اجرا شده است. مراد من از فرهنگ قرآنی آن چیزی است که در قرآن آمده و آنچه در قول و فعل پیامبر تحقق پیدا کرده به این معنی که منشور حاکم بر گفتار و رفتار پیامبر (ص) قرآن بوده است. قرآن تحسین می‌کند، رفتار و اخلاق پیامبر را و در جای جای قرآن می‌بینیم که پیامبر برای بعضی از کارهایش مواخذه می‌شود. پس مراد من از فرهنگ قرآنی آن چیزی است که در قرآن آمده برای رفتار و عملکرد پیامبر و نیز قول و فعل پیامبر تا زمانی که پیامبر زنده است. بعد از آن فرهنگ اسلامی آغاز می‌شود و آن چیزی که مسلمانان در طول تاریخ پدید می‌آورند و از عناصر و فرهنگ‌های مختلف به آن وارد می‌شود و ترکیبی از آموزه‌های قرآنی و غیر قرآنی در فرهنگ اسلامی شکل می‌گیرد که می‌بایست این دو مقوله را از هم جدا کنیم. آنچه اکنون ما میراث دار آن هستیم بیشتر نسبت دارد با فرهنگ اسلامی و تفاوت دارد با آنچه که در فرهنگ قرآنی هست. یکی از بحث‌هایی که باید جدی به آن بپردازیم این است و متأسفانه من آثاری ندیدم که نشان دهد پیامبر اسلام و صحابه چگونه این آموزه را اجرا کردند و در واقع مصادیق عملی امر به معروف و نهی از منکر در این آثار توضیح داده شده باشد.

🔸یکی از مهم‌ترین آسیب‌های این آموزه، دولتی شدن و پیوند آن با قدرت بوده است، وجود ستاد امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یک سازمان دولتی دقیقاً به این معناست که امر به معروف و نهی از منکر با قدرت پیوند خورده است بنابراین به نظر می‌رسد که در واقع آن چیزی که درباره آن صحبت می‌کنیم از دل فرهنگ اسلامی در آمده و ویژگی‌های مثبت آن را از بین برده و به آن آسیب زده است و باعث شده این آموزه آثار مخربی به ویژه در جهان مدرن پیدا کند؛ یعنی نحوه صورت بندی آموزه امر به معروف و نهی از منکر در فرهنگ اسلامی، عناصر مسأله داری را به آن اضافه کرده که سبب شده جنبه‌های مترقیانه این آموزه از بین برود. به نظرم یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این آموزه این است که بنیادی دینی فراهم می‌کند برای نقد اجتماعی و اخلاقی و سیاسی و نقد قدرت و این آموزه امر به معروف و نهی از منکر بنیانی فراهم می‌کند برای مباحثه عمومی و این به نظرم عنصر مترقی این آموزه است. در تاریخ اسلام و فرهنگ اسلامی به ویژه در چهار دهه اخیر عملاً این وجه آموزه امر به معروف به سایه رفته و عناصر دیگری که مسأله دار هستند، برجسته شده‌اند. [...] 👇به لینک مراجعه شود.

https://www.mehrnews.com/news/4582893/

🔰منبع: زیر سقف آسمان

@religionandsociety