رفتارهای ما با حیوانات گیج‌کننده و متعارض‌اند!. منبع: کانال ترجمان

رفتارهای ما با حیوانات گیج‌کننده و متعارض‌اند!
این نوشته تلخیصی است از مقاله ای به همین نام که در کانال ترجمان منتشر شده است.
منبع : کانال ترجمان
@tarjomaanweb

@tarjomaanweb

@sahatzist
◀️لوس‌آنجلس تایمز — چمدی پیش در باغ‌وحش سینسیناتی اوهایو، کودکی چهارساله از حفاظ‌ قفس گوریل بالا رفت و به درون گودال آب اطراف محل نگه‌داری گوریل سقوط کرد. گوریل روز قبل، هفده‌سالگی‌اش را جشن گرفته بود. در ده دقیقه‌ای که کودک نزد گوریل بود، هارامب هیچ قصدی مبنی بر آزار کودک از خود نشان نداد؛ اما با پایش پسرک را درون گودال به این‌سووآن‌سو می‌کشید و چون این کار را با شدت و حدّت می‌کرد، ممکن بود به جمجمۀ پسرک آسیب برساند.
مسئولان باغ‌وحش چنین تصمیم گرفتند که تنها راه نجات کودک شلیک به گوریل است. آن‌ها معتقد بودند دارت بی‌هوش‌کننده اثر فوری ندارد و ممکن است به‌جای اینکه گوریل را آرام کند، عصبانی‌اش کند. پس بهتر است گوریل با گلوله کشته شود.
@sahatzist
◀️واکنش عمومی به این اتفاق متفاوت بوده است. برخی از کشته‌شدن گوریل اعلام خشم و انزجار کردند. عده‌ای دیگر چنین استدلال کردند که: «یک گوریل است. فراموشش کنید.»...مسلماً رفتارهای ما با حیوانات در حال تغییر است. این رفتارها اگر نامفهوم نباشند، دستِ‌کم گیج‌کننده و متعارض‌اند. در زبانی که ما برای سخن‌گفتن از حیوانات از آن استفاده می‌کنیم نیز همین آشفتگی مشاهده می‌شود. حتی گزارش‌های خبری دلسوزانه و طرف‌دار حقوق حیوانات نیز برای ارجاع به هارامب از ضمیر «این» استفاده می‌کردند و به‌جای ضمیر موصولی «who» از ضمیر عام «that» استفاده می‌کردند. این حاکی از آن است که در نزد آنان، گوریل وضعیت اخلاقی نازل‌تری دارد. نیویورک تایمز در گزارش خبری خود برای بار اول از ضمیر عام «that» استفاده کرد و سپس در مقالۀ اینترنتی، آن را به «who» تغییر داد. دستورالعمل نگارشی این روزنامه توصیه می‌کند که اگر حیوان نام خاصی دارد، از «who» استفاده شود. این خودش تا حدودی پیشرفت است؛ اما موجودی که خودآگاه و ذی‌شعور است، مانند سنگ و صندلیْ شیئ نیست و زبان ما باید این موضوع را منعکس کند؛ صرف‌نظر از اینکه ما انسان‌ها اسمی برای آن حیوان برگزیده‌ایم یا نه.
@sahatzist
◀️ممکن است مردم استدلال کنند که وقتی زیستگاه طبیعی کاهش می‌یابد، ما باید از اعضای گونه‌های در معرض خطر حفاظت کنیم و برای امنیت خودشان آن‌ها را زندانی کنیم. مطمئناً مناطق حفاظت‌شده و پناهگاه‌ها در برخی موارد ضروری هستند. هرچند پناهگاه‌ها باغ‌وحش نیستند؛ در پناهگاه‌ها بر منافع حیوانات تمرکز می‌شود. این حیوانات نه‌فقط به‌عنوان اعضای گونه‌ای حفاظت‌شده، بلکه به‌عنوان افرادی مورد حمایت قرار می‌گیرند که منافع آن‌ها در وهلۀ نخستِ اهمیت قرار دارد. منظور منافعی همچون زندگی گروهی همراه با علقه‌های خانوادگی است.
@sahatzist
◀️هر چه بیشتر دربارۀ حیوانات می‌آموزیم، بیشتر می‌فهمیم که تفاوت آن‌ها با ما، بنابر گفتۀ چارلز داروین، در منزلت و رتبه است؛ نه در جنس و خصوصیات. حیوانات از خودشان هوش و عواطف نشان می‌دهند. این هوش و عاطفه همان‌قدر که دربارۀ زرافه‌ها، شیرها و گوریل‌ها صادق است، دربارۀ حیواناتی که ما آن‌ها را قطعه‌قطعه می‌کنیم و در ساندویچمان قرار می‌دهیم نیز صادق است.
@sahatzist
ساحت زیست

http://s1.upzone.ir/39380/n00008031-b.jpg