🔻دولت برای پر کردن استخر تهرانی‌های از آب شرب به آنها یارانه پرداخت می‌کند/بحران آب با وجود افول سرمایه‌های اجتماعی و در جامعه‌ای

🔻دولت برای پر کردن استخر تهرانی های از آب شرب به آنها یارانه پرداخت می کند/بحران آب با وجود افول سرمایه های اجتماعی و در جامعه‌ای که قادر به گفت‌وگو نیست برطرف نمی‌شود/در روز صفر پایتخت؛ تهرانی‌ها در این روز ۲۵ لیتر بیشتر آب ندارند!
@sahatzist
مطلب زیر تلخیصی از سخنان نطق پیش از دستور سیدآرش حسینی میلانی عضو شورای شهر تهران است که در هفتاد و ششمین نشست علنی شورای شهر تهران ایراد شده است.
منبع :خبرآنلاین

🔸اگر به ظرفیت قنات‌های قدیمی تهران، ظرفیت مجاز برداشت از آب‌های زیرزمینی به میزان۲۵۰ میلیون مترمکعب را بیفزاییم شهر تهران براساس پتانسیل طبیعی خویش می‌توانست حداکثر پذیرای سه میلیون نفر باشد. به عبارت دیگر، در شرایط فعلی، شهر تهران به اتکای انتقال آب از حوضه‌های برفگیر کوهستانی بیش از چهار برابر توان طبیعی خود آب را برای شهروندانش تامین می‌کند. اما در آینده با آهنگ فعلی رشد جمعیت، چه ظرفیت‌های سازه‌ای برای تامین آب شهر تهران باقی مانده است؟

🔸 میانگین مصرف آب شرب هر تهرانی ۹۱ متر مکعب در سال یا معادل ۲۵۰ لیتر در روز است که تقریبا دو برابر نرم جهانی است، حدود ۱۰ درصد شهروندان تهرانی از آب شرب تصفیه شده برای پر کردن استخرهای خود استفاده می‌کنند. همچنین همپای توسعه پایتخت، رشد سالانه تقاضای آب شرب خانگی در دو دهه گذشته به طور میانگین سه درصد در سال بوده و در حال حاضر شتاب این رشد به شهرهای مجاور تهران نیز تسری پبدا کرده است.
@sahatzist
🔸میزان هدررفت آب شرب از شبکه شهری کمتر از ۳۰ درصد و چند برابر میانگین جهانی است، تصور کنید که تنها ۱۰ درصد حجم این آب به حساب نیامده معادل حجم یک سد یکصد میلیون مترمکعبی مانند سد لتیان است. این در حالی است که سالانه فقط حدود ۳۰۰ کیلومتر از شبکه توزیع آب ۹۰۰۰ کیلومتری این شهر اصلاح می‌شود و این به معنای تداوم روند هدررفت آب تصفیه‌شده و گرانبها است

🔸قیمت تمام شده آب شرب در شهر تهران بدون احتساب هزینه‌های سرمایه‌گذاری معادل ۱۰۰۰ تومان برای هر متر مکعب است که ۵۰ درصد آن از مردم اخذ می‌شود (به ازای هر لیتر ۵ ریال)، این آب بها نه تنها پاسخگوی هزینه‌های بهره‌برداری و نگهداری از تاسیسات گسترده آبرسانی شهر نیست بلکه حتی انگیزه اقتصادی لازم برای جایگزینی وسایل کاهنده مصرف را نیز برای مصرف‌کنندگان ایجاد نمی‌کند. به‌کارگیری این وسایل تا ۲۰ درصد می‌تواند در کاهش مصرف آب موثر باشد.

🔸وسعت چمن‌کاری در تهران ۱۷ درصد وسعت فضای سبز درون شهری است و هنوز برنامه هدفمند و سنجش‌پذیری برای کاهش سطح چمن‌کاری و جایگزینی گیاهان بومی و مقاوم به کم‌آبی به شورای شهر ارایه نشده است. براساس تجارب جهانی نیاز آبی گونه‌های بومی ۳۰ تا ۸۰ درصد کمتر از چمن‌کاری است.
@sahatzist
🔸 در بهترین فرصت‌های پخش برنامه‌های پربیننده مانند جام جهانی فوتبال، جای خالی کلیپ‌های آموزشی صرفه‌جویی در مصرف آب به شدت احساس می‌شود و در کلانشهر تهران مشخص نیست که برنامه ترویجی در حوزه مدیریت مصرف آب چه تعداد مخاطب را هدف قرار داده است؟

🔸باید بپذیریم که شهر تهران به شدت متکی به ذخایر برفی در ارتفاعات دوردست و آسیب‌پذیر در برابر تغییر اقلیم، شهروندان و سازمانهای ما پیرو الگوی بد مصرفی و اقتصاد آب شهری ناکارآمد در تامین هزینه‌های نگهداری خویش است.در پاسخ به معضلات فوق‌الذکر به طور معمول بسته‌ای از سیاست‌ها و راهکارهای فنی ارایه می‌شود اما الزامات اجتماعی پذیرش و تحقق آن کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد.

🔸تصور حل بحران آب بدون در نظر گرفتن الزامات اجتماعی و گفت‌وگو در این‌باره امکان‌پذیر نیست، بحران آب در جامعه‌ای که قادر به گفت‌وگو نیست و با تهدیدهایی چون افول سرمایه‌های اجتماعی، رشد فردگرایی و زوال همبستگی و انسجام روبه‌رو است، صرفاً به اتکای راهکارهای فنی و مهندسی برطرف نمی‌شود بلکه انجام این مهم در گرو درگیر شدن جامعه با این موضوع و تبدیل شدن آن به یک دغدغه مشترک و جلب مشارکت اجتماعی شهروندان و سایر گروه‌های ذینفع است.
@sahatzist
🔸در نبود یک سازوکار فراگیر، پتانسیل رجوع به روش‌های مناقشه‌برانگیز و خشونت‌آمیز افزایش پیدا می‌کند.

🔸پیشنهاد می‌شود به منظور آگاهی بخشی گسترده‌تر، دو شاخص «مصرف روزانه آب شرب شهر تهران» و «تغییرات هفتگی مخازن سدهای تهران» همچون شاخص کیفیت هوا به صورت برخط و مستمر توسط شرکت آب و فاضلاب استان تهران اطلاع‌رسانی شود.
@saha