🔵 دامداری صنعتی از بدترین جنایات در تاریخ است.. 🖋 نوشته‌ی: یووال نُوا هراری

🔵 دامداری صنعتی از بدترین جنایات در تاریخ است

🖋 نوشته‌ی: یووال نُوا هراری

🔻 حیوانات، قربانی اصلی تاریخ هستند، و نگهداری حیوانات اهلی در مزارع صنعتی شاید بدترین جنایات در تاریخ است. مسیر پیشرفت انسان پُر از حیوانات مرده است. حتّی ده‌ها هزار سال پیش نیز اجداد عصر حجری ما مسئول مجموعه‌ای از بلایای زیست‌محیطی بوده‌اند.
@sahatzist
🔻 [وضعیت] حیوانات اهلی در نگاه اوّل بهتر از پسرعموها و اجداد وحشی خود به نظر می‌رسد. بوفالوهای وحشی روزها به دنبال آب و غذا و پناهگاه می‌گردند، و به طور مداوم توسط شیرها، انگل‌ها، سیل و خشکسالی تهدید می‌شوند. در عوض گاوهای اهلی شده باتفاوتی چشمگیر از مراقبت و محافظت شدن توسّط انسان لذّت می‌برند. مردم غذا و آب و پناهگاه گاوها و گوساله‌ها را تأمین می‌کنند و بیماری‌های آن‌ها را درمان می‌کنند، و از آن‌ها در مقابل شکارچیان و بلایای طبیعی محافظت می‌کنند، هرچند که اغلب گاو و گوساله‌ها دیر یا زود خودشان را در کشتارگاه‌ها می‌بینند. با این حال آیا آن‌چه که سرنوشت آن‎ها مقدّر کرده بهتر از سرنوشت بوفالوهای وحشی است؟ توسط یک شیر بلعیده شدن بهتر از سلّاخی شدن توسط انسان است؟ دندان کروکودیل‌ها تیزتر است یا ساتورهای فولادی؟ چیزی که منحصراً وجود حیوانات اهلی شده‌ی مزرعه را تراژیک می‌کند فقط روش مردن‌شان نیست بلکه فراتر است و مربوط به این‌که آن‌ها چطور زندگی می‌کنند؟
@sahatzist
🔻 این یکی از درس‌های پایه‌ی روانشناسی تکاملی است: نیازهایی که هزاران نسل قبل شکل گرفته‌اند، همچنان به لحاظ ذهنی احساس می‌شوند، حتّی اگر در حال حاضر برای بقا و تولیدمثل ضروری نباشند. انقلاب کشاورزی به شکل غم‌انگیزی به انسان اجازه داد تا بقای و تولید مثل حیوانات اهلی را در دست گرفته و در عین حال نیازهای ذهنی آن‌ها را نادیده بگیرد. در نتیجه، حیوانات اهلی [از نظر بقای] جمعی موفّق‌ترین حیوانات در جهان و در عین حال به صورت جداگانه بیچاره‌ترین موجوداتی هستند که تا کنون وجود داشته‌اند.
@sahatzist
🔻 وقتی که کشاورز گوساله‌ی کوچکی را می بَرد، او را از مادرش جدا می‌کند، در یک قفس کوچک قرار می‌دهد، در برابر بیماری‌های مختلف واکسینه‌‌اش می‌کند، غذا و آبش را فراهم می‌کند، و وقتی که به اندازه‌ی کافی بزرگ شد او را به‌طور مصنوعی با اسپرم یک گاو نر تلقیح می‌کند. از دیدگاه عینی، این گوساله دیگر نیازی به پیوند با مادر و جفت خود برای زنده ماندن و تکثیر ندارد. تمام نیازهای او توسط اربابان انسانی‌اش مراقبت می‌شود. اما از دیدگاه ذهنی، گوساله همچنان تمایل زیادی به پیوند با مادرش و هم‌بازی شدن با سایر گوساله‌ها دارد. اگر این نیازها برآورده نشوند، گوساله به شدّت رنج می‌برد.

🔹منبع: گاردین

🔹برای مطالعه‌ی این مقاله به‌طور کامل، کلیک کنید.👇
yon.ir/cQ7bg