❇️ نام‌ها را فراموش می‌کنیم چون دیگر نیستند …🖋جورج مونبیو. منبع: گاردین

❇️ نام ها را فراموش می کنیم چون دیگر نیستند.

🖋جورج مونبیو
منبع:گاردین

برگردان به فارسی :زهرا انوشه

🔻اگر به شما بگویند تفاوت گرگ تاسمانی با گرگ معمولی چیست احتملا جوابی ندارید بدهید این نشان دهنده ضعف اطلاعات شما درباره حیات وحش نیست چرا که شما گرگ های معمولی را هم در فیلم ها یا عکس ها دیده اید و درباره آنها مطالعه مجزایی نکرده اید. عدم توانایی شما در شناسایی گرگ تاسمانی به این دلیل است که گرگ تاسمانی تقریبا نیم قرن است که منقرض شده و تصویر آن از فیلم ها، مستندها و کتاب های مصور حذف شده است. این اتفاق برای خیلی از گونه های دیگر نیز در حال رخ دادن است. "فراموشی زیست محیطی" باعث می شود تا ما خطر خالی شدن اطرافمان از گونه های دیگر را فراموش کنیم. آنچه در زیر می خوانید یادداشت روزنامه گاردین در همین ارتباط است.


🔸این به ناخوشایندیِ فراموش کردن شماره‌ی پین کُدمه. به یه لارو پروانه خیره میشم، ولی نمی‌تونم اسمش رو [توی ذهنم] بهش وصل کنم. فکر نمی‌کنم که قدرت ذهنیم از بین رفته باشه؛ من هنوز قابلیت ترسناکی برای به یاد آوردن وقایع و اشخاص و حفظ کردنِ تکّه‌های بلندِ متن دارم. این یه از دست‌رفتگیِ به خصوصه. من مثل یه بچّه یا جوونِ بالغ، خوشحال می‌شدم از اینکه بتونم تقریباً هر گیاه یا حیوان وحشی‌ای که می‌بینم رو شناسایی کنم. حالا ازش محروم شدم. این قابلیتم از بس که بلااستفاده مونده [انگار] خشک شده؛ من دیگه نمی‌تونم اونا رو شناسایی کنم، به این خاطر که دیگه نمی‌تونم اونا رو پیدا کنم!
@sahatzist
🔸 انگار که این فراموشی یه جور محافظ باشه؛ من چشمامو گرفتم. چون تحمّل ندارم ببینم ما با طبیعت چه کردیم، من دیگه نمی‌تونم خود طبیعت رو ببینم. [نگاه نمی‌کنم] وگرنه سرعتِ از دست دادن و باختنمون طاقت‌فرساست. فروپاشی‌ای که میشه سال به سال شاهدش بود. شتابِ تُندِ زوالی (کمتر از 25 درصد در پنج سال) که با نبودِ صداهای وحشی‌ای حسّش می‌کنم که تا همین اواخر، آسمونِ بالای سر خونه‌ی منُ پُر کرده بود. جاه‌طلبی من برای دیدن کولونی‌های مرغ‌های دریاییِ جزایر «شِتلند» و «سَنت کیلدا»، جای خودشو داده به این تصمیم که هرگز اون جزایر رو در فصل زادآوری نبینم؛ چون نمی‌تونم دیدنِ صخره‌های خالی رو تحمّل کنم، جایی که جمعیت‌شون در دو دهه‌ی اخیر، حدود 90 درصد کاهش پیدا کرده.
🔸 من اونقدر زنده بودم که شاهد ناپدید شدن پستانداران وحشی، پروانه‌ها، مای‌فلای‌ها (نوعی حشره کنارآبزی) پرنده‌های آوازخوان و ماهی‌هایی باشم که یه روز می‌ترسیدم نوه‌هام دیدن‌شون رو تجربه نکنن؛ همه‌ی این اتّفاق‌ها سریع‌تر از پیش‌بینی‌های بد به وقوع پیوستند. پیاده‌روی در حومه‌ی شهر و غواصی در دریا این روزا، برام مثل حالِ یه عاشق هنر که هر بار وقتِ بازدید از گالری، ببینه جای یه استاد قدیمی کنار قابش خالی مونده، دردناکه.
@sahatzist
🔻منبع: گاردین

🔻برای مطالعه ادامه‌ی مطلب به لینک زیر بروید.👇
yon.ir/0gGmM