شیمی‌هراسی. بین محصولات ارگانیک و مواد مصنوعی فرقی نیست

شیمی‌هراسی
بین محصولات ارگانیک و مواد مصنوعی فرقی نیست.محصولات «طبیعی» از هر آنچه در آزمایشگاه تولید می‌شود، مواد شیمیاییِ بیشتری دارند.
این مطلب تلخیصی از گزارش منتشر شده به نام شیمی هراسی در تارنمای ترجمان می باشد.
@sahatzist
جیمز کندی
ترجمۀ: مهدی منتظری

◀️نوعی باکتری‌ که در عسل رشد می‌کند، ۱.۳میلیارد برابر از سرب سمی‌تر است. به همین دلیل است که کودکان هرگز نباید عسل بخورند. یک لیوان دانۀ سیب به اندازه‌ای سیانور طبیعی دارد که قادر است انسان بالغی را بکشد. مواد شیمیایی طبیعی می‌تواند سودمند باشد؛ امّا بی‌خطربودن یا زیان‌بخشی آن بستگی به دُز و چگونگی استفادۀ آن دارد، درست مانند مواد شیمیایی مصنوعی. اینکه یک مادۀ شیمیایی «طبیعی» است، نباید مؤلفه‌ای برای ارزیابی سلامت باشد.
@sahatzist
◀️همۀ ما ارتباطی عمیق با جهان طبیعت احساس می‌کنیم. ای. اُ. ویلسن این احساس، یعنی زیست‌گرایی را این‌گونه توضیح داده است: «ضرورت پیوند با دیگر شکل‌های زندگی». این حسی از ارتباط است که تشفیِ عاطفی را به‌همراه خود دارد و می‌تواند سطوح عصبانیت، تشویش و درد را کاهش دهد. بی‌تردید این حس و ارتباط، به بقاء نوعِ ما کمک کرده است؛ چراکه ما موجوداتی هستیم که به‌طور بنیادین به محیط اطرافمان و زیست‌بوم وابسته‌ایم. امّا اخیراً زیست‌گرایی شکل افراطیِ «شیمی‌هراسی» را به خود گرفته است. شیمی‌هراسی را طرد مواد شیمیایی مصنوعی دانسته‌اند.
@sahatzist
◀️شیمی‌هراسی مولود جنبش زیست‌محیطی مدرن است. به‌خصوص نسخه‌ای از این جنبش که کتاب بهار صامت (۱۹۶۲) راشل کارسن آن را نمایندگی می‌کند. این کتاب مواد شیمیایی را به‌گونه‌ای اهریمنی جلوه داده است که آن‌ها را «منحوس و هم‌دستِ کمتر شناخته‌شدۀ تشعشعات معرفی کرده است... که وارد بدن موجودات زنده می‌شود و در یک زنجیره، سم و مرگ را از یکی به دیگری منتقل می‌کند». سخنان کارسن الهام‌بخش بنزین بدون‌سرب، برنامۀ هوای پاک امریکا، ممنوعیت استفادۀ «ددت۳» و بسیاری پیشرفت‌های زیست‌محیطیِ مهم دیگر بوده است. هرچند همین‌که جهان پاک‌تر شد، جنبش ضدشیمی چنان به دسته‌های متعارضی تقسیم شد که امروزه تمام مواد شیمیایی صنعتی، آلوده در نظر گرفته می‌شود. این فرض اشتباه به خواستۀ عمومی برای تولید محصولات «طبیعی» یا حتی «عاری از مواد شیمیایی» منجر شده است.
@sahatzist
◀️آموختن این موضوع به مصرف‌کنندگان که محصولات «طبیعی» همیشه سالم نیستند، می‌تواند آن‌ها را تشویق کند که مراقبت‌های بهداشتی را هوشمندانه‌تر انتخاب کنند. مقررات سخت‌گیرانه‌تر در عرصۀ بازاریابی نیز در این مسیر اهمیت دارد. پیش‌بینی شده است که بازار جهانی محصولات بهداشت فردیِ «طبیعی» و «ارگانیک» تا سال ۲۰۲۰ به ۱۹میلیارد دلار خواهد رسید؛ هر چند، این مزیتی دالِ بر سلامت این محصولات در مقابل مشابه «مصنوعی» شان نیست. اصطلاح «خالص» باید فقط به محصولات تک‌عنصری اطلاق شود. محصولات «طبیعی» باید همان‌گونه که در طبیعت به وجود می‌آیند، به فروش برسند؛ لفظ «طبیعی» نیز به‌عنوان لفظی بازاریابانه باید از محصولات آرایشی و دیگر محصولات برچیده شود. دست آخر، استفاده از برچسب «عاری از مواد شیمیایی» روی محصولات باید متوقف شود؛ چراکه چنین چیزی منطقاً غیرممکن است.
@sahatzist
◀️شیمی‌هراسی مسئله‌ای بسیار ریشه‌ای و عمیق است. ما به‌طرزی غیرعقلانی تمایل داریم دربارۀ خطرات این نوع محصولات اغراق کنیم. احتمال اینکه امریکایی‌ها از امراض قلبی بمیرند، ۳۵.۰۰۰ برابر بیشتر از تروریسم است. باوجوداین تروریسم در صدر لیست نگرانی‌های آن‌ها قرار دارد. لذا تنها از طریق آگاهیِ بهتر از شیمی و سم‌شناسی است که می‌توانیم خطرات مواد شیمیایی را به‌طریقی عقلانی و سلامت‌بخش ارزیابی کنیم. در این صورت است که می‌توانیم شیمی‌هراسی را به‌سمت زیست‌گرایی برگردانیم؛ یعنی خلق این آگاهی که انسان‌ها به‌لحاظ شیمیایی به دنیای اطرافشان گره ‌خورده‌اند.
@sahatzist

http://s3.img7.ir/T8BJA.jpg