چالش بی زباله برای مصرف کننده یا برای تولید کننده؟!

چالش بی زباله برای مصرف کننده یا برای تولید کننده؟!
@sahatzist
🔴امروزه در تهران روزانه نزدیک به چهار تن زباله از سطح شهر جمع‌آوری می‌شود؛ عددی که در برخی از روزهای سال به هفت تن هم می‌رسد. حجم بالای تولید زباله باعث شده شهرداری تهران مجبور شود شیفت جمع‌آوری پسماند را به جای یک نوبت در روز به سه نوبت در روز افزایش دهد (این شیفت‌ها غیر از تعداد بالای ماموران شهرداری در سطح خیابان است که ۲۴ ساعته در حال تمیز کردن خیابان‌هایند) تا بتواند این حجم از زباله را از سطح شهر و خانه‌ها جمع‌آوری کند.

🔴اکنون سال‌هاست که از اجرای انواع برنامه‌های شهرداری مثل تبلیغات گسترده برای مصرف کمتر مواد زباله ساز، تفکیک زباله از مبدأ، تغییر نوع و اضافه کردن تعداد سطل‌های زباله، ارائهٔ سطل‌های بازیافت به آپارتمان‌ها و بسیاری از طرح‌های دیگر می‌گذرد، ولی با کمال تأسف هیچ‌کدام از این برنامه‌ها تا امروز به موفقیت چشمگیری دست نیافته و تنها نتیجهٔ تمام این برنامه‌ها چیزی جز ادامه روند تولید بیشتر زباله و بالا رفتن تعداد چاله‌های دفن زباله در اطراف شهر تهران نبوده است.
@sahatzist
🔴شاید تمامی علت شکست خوردن این برنامه‌ها را باید در توجه بیش از حد به مردم به عنوان عاملان و مقصران تولید زباله‌ها، به‌جای توجه به تولیدکنندگان کالاها دانست؛ آن هم با شعارهایی مثل فرهنگ‌سازی (که من هیچگاه معنی این کلمه را نفهمیدم) برای کاهش مصرف به جای توجه به اصل ساختار و شرایطی که در آن زباله تولید می‌شود.

🔴درحقیقت، بایستی اینطور به مسئله نگریست که این شکلِ مصرف مردم نیست که تولید زباله می‌کند، بلکه بیشتر تولیدات صنایع ما در کارخانه پیش از رسیدن به دست مصرف کننده به شکلی بسته‌بندی می‌شوند که از همان ابتدا چیزی جز زباله نیستند. به عبارتی شرکت‌های تولیدکننده همواره نگاهشان به بسته‌بندی کالاهایشان چیزی جز یک زباله بی‌ارزش که باید به دست مصرف کننده به دور انداخته شوند نیست.
@sahatzist
🔴به‌عنوان مثال، زمانی که آب معدنی می‌خریم فقط یک آب معدنی دریافت نمی‌کنیم، بلکه در واقع یک لیتر آب به‌علاوهٔ یک بطری یک لیتری دریافت می‌کنیم. در نتیجه هر بار دریافت آب معدنی به اجبار یک مازاد و پسماند غیر قابل استفاده نیز با خود به همراه دارد که فارغ از درخواست مصرف کننده به وی تحمیل می‌شود. درنتیجه، چه بخواهیم چه نخواهیم، همواره با هر خریدی مقداری پسماند به‌شکل چیزی زائد که باید از شرش خلاص شد به ما تحمیل می‌شود. حال بماند که تعدادی مبتکر سعی دارند با ایده‌هایی چون کاشتن گُل در بطری آب یا ساختن عروسک و از این‌جور ترفندهای نمایشی نشان دهند که این چیزها زائد نیستند و می‌توان دوباره از آنها به شکلی دیگر استفاده کرد.

🔴موضوع زباله بیش از آنکه به نحوهٔ مصرف ما مربوط باشد، چیزی در ذاتِ خود شیوهٔ تولید و بسته‌بندی ماست، که با تحمیل خود به زندگی شکل مواجهه و رفتار ما با آن را نیز تعیّن می‌بخشد. اما فاجعه زمانی اتفاق خواهد افتاد که این صنایع نسبت به شکل تولید و جمع‌آوری و بازیافت محصولاتشان هیچ مسئولیتی متقبل نشوند. بی‌شک همه می‌دانیم که به طور مثال هدف یک شرکت تولید آب معدنی و توزیع آن میان مردم تشنه برای رفع تشنگی آنها نیست، بلکه هدف آن تولید یک محصول و فروش آن برای بالابردن میزان سود صاحبان شرکت است. با این منطق هیچ توجیه عقلانی برای یک شرکت آب معدنی وجود ندارد که به‌جای استفاده از پلاستیک ارزان قیمت از مواد قابل بازیافت گران قیمت استفاده کند، چرا که همواره سود بیشتر در گرو کاهش هزینه تولید است و انتخاب هر مادهٔ دیگری که هزینه‌ها را افزایش و سود را کاهش دهد احمقانه به نظر ‌می‌رسد.

برای خواندن ادامه مطلب روی INSTANT VIEW بروید.👇
نکته: برای دسترسی به لینک زیر با رایانه از فیلتر شکن استفاده کنید اما در صورتی که از تلفن همراه استفاده می کنید نیازی به فیلترشکن ندارید.
@sahatzist
منبع:تارنمای میدان
ساحت زیست

https://goo.gl/9tZwDN