فاجعه قتل ستایش توسط یک نوجوان ایرانی بدون شک بازنمایی ناکارآمدی یک نظام آموزشی است که حتی رعایت ساده‌ترین اصول انسانی را نیز نمی‌

فاجعه قتل ستایش توسط یک نوجوان ایرانی بدون شک بازنمایی ناکارآمدی یک نظام آموزشی است که حتی رعایت ساده ترین اصول انسانی را نیز نمی تواند از محصلین خود انتظار داشته باشد! به این معنا ما در نقطه ای ایستاده ایم که از نوجوانان پرورش یافته و بالیده در این دستگاه تربیتی نه تنها نمی توان انتظار فضیلت هایی مثل "دادن صندلی خالی به افراد مسن و زنان باردار" یا "احترام به حقوق حیوانات " را داشت بلکه گویا احتیاج به تجدید نظری اساسی در انتظارات و توقعات ما از این نسل ضرورری به نظر می رسد.
@sahatzist
این که آموزش های زیست محیطی مبنی بر احترام به طبیعت از دوران کودکی می تواند منجر به چه پیامدهای تربیتی در بزرگسالی شود منظور نظر این نوشتار نیست اما نکته مهم اینجاست که اولین وظیفه هر نظام آموزشی ، درونی کردن هنجارهای اخلاقی و اجتماعی به نحوی است که بتواند به حفظ ثبات و امنیت نظام سیاسی کمک کند. وقتی دستگاه آموزشی یک جامعه نتواند فضائل اخلاقی و ترویج شده خود را بازتولید کند آن جامعه دچار "فرو نشست ارزشی" می گردد.
@sahatzist
از سویی دیگر عده ای معتقدند در ماجرای قتل ستایش بزرگ نمایی صورت گرفته و در همه کشورهای دیگر نیز نوجوانان بزهکاری پیدا می شوند که با اسلحه سرد و گرم دست به قتل همسالان و همالان خود می زنند اما باید توجه داشت که قتل ستایش از آن جهت می بایست مورد توجه قرار گیرد که این قتل نه مربوط به "نرخ جرم" و مقایسه آن با دیگر کشورها که مربوط به "کیفیت جرم" است. به این معنی که اگر ستایش به دلیلی مثل سرقت طلا مورد قتل واقع می گردید می توانست به راحتی به حوزه بررسی های آماری انحرافات اجتماعی راه یابد اما مجموعه عواملی مثل سن قاتل و مقتول و تجاوز و قتل و بعد از آن سوزاندن جنازه با اسید به سبک قاچاقچیان آمریکای جنوبی نیازمند یک مورد پژوهی از طرف روانشناسان اجتماعی و جامعه شناسان است.
🖋ایمان معمار
ساحت زیست
@sahatzist
http://s1.upzone.ir/12395/photo_2016-04-17_15-59-18.jpg