محیط زیست نیازمند نظریه پردازی است. نشرو بازنشر مطالب در این کانال به معنای تایید آن ها نیست. صفحه ما در اینستاگرام https://instagram.com/sahat_zist?utm_source=ig_profile_share&igshid=oiuzhhz712pw تماس و پیشنهادات: @sahatzistadmin @AnooshehZahra
🌎ما فرزندان قابیل ایم!. آن گاه که اولین پرسشهای ذهن شکل میگیرد: «ما چه گونه متولد میشویم
🌎ما فرزندان قابیل ایم!
@sahatzist
🔸حکایت هابیل و قابیل جزو اولین داستان هایی است که در کودکی با اشتیاق به یاد می سپاریم. آن گاه که اولین پرسش های ذهن شکل می گیرد:" ما چه گونه متولد می شویم. اولین آدم چه گونه متولد شدو..." هرچند که داروینیسم باعث شد تا اسطوره های اینچنینی برای مدتی کوتاه به سخره گرفته شوند اما داستان قتل هابیل به دست قابیل هیچ گاه فراموش نشد، چرا که بنیان های تاریخی و علمی معتبری را پشتوانه خود داشت.
🔸هابیل و قابیل نماد دو گروه از راست قامتان هستند که یکی با احترام به مادر طبیعت شیوه زندگی خود را دوری از حرص و طمع و مبتنی بردامداری و گردآوری خوراک و شکار انتخاب می کند اما دیگری با خراشیدن تن زمین به کشاورزی دست می زند تا بتواند بیشتر و بیشتر انبار کند. در نهایت اما انسان کشاورز نمی تواند حضور دام های انسان دامدار را تاب بیاورد و او را به قتل می رساند. انسان شناسان فرضیه هایی چون کشتار نئاندرتال توسط هوموساپینس ها را پیش کشیده اند، عده ای هم زمان این تاریخ را کمی به جلو آورده و از قتل عام کرومانیونها توسط اجداد ما شواهدی را ارئه کرده ند.
🔸هابیل و قابیل شاید داستانی است که بازماندگان قربانیان با انسان های پشیمان برای یادآوری آنچه در ابتدای شکل گیری خرد پیش آمده، بافته اند تا یادآوری کنند که انسان الی الابد در معرض نابود کردن تمدن خود است تا زمانی که روزی تاوان خطای اجداد کشاورز خود را بدهد. در این روایت خونین چیزی به نام عصر طلایی همزیستی انسان و طبیعت وجود ندارد. انسان خردمند از همان ابتدا در تلاش برای دردین تن مادر زمین بوده است.(ایمان معمار)
🔻آنچه در زیر می خوانید،برشی از مقاله "کشاورزی نوعی سلاح کشتارجمعی است"است که در تارنمای ترجمان به فارسی برگردانده شده است. برای خواندن کامل این مقاله به لینک انتهای مطلب مراجعه کنید.
🔵دانشمندان برای مقدار کلی حجم گیاهی که زمین در یک سال تولید میکند، یعنی مجموع بودجۀ حیات نامی انتخاب کردهاند. آنها این مقدار را «تولید اولیۀ» سیاره مینامند. پژوهشگران تاکنون دو بار تلاش کردهاند بفهمند این تولید چگونه صرف میشود. یکی از این دو تلاش را گروهی در دانشگاه استنفورد انجام داد و دیگری را استوارت پیم زیستشناس مستقلاً پیش برد. هردوی این پژوهشها به این نتیجه رسیدند که ما انسانها – که فقط یک گونه در میان میلیونها گونۀ دیگر هستیم – حدود ۴۰ درصد از تولید اولیۀ زمین را مصرف میکنیم، یعنی ۴۰ درصد از کل آنچه وجود دارد. شاید این رقمِ ساده نشان دهد که چرا نرخ کنونی انقراض هزار برابر سریعتر از دوران قبل از تسلط انسانها بر این سیاره است. ما ۶ میلیارد نفر بهراحتی غذاها را دزدیدهایم و ثروتمندانمان خیلی بیشتر از بقیه.
🔵اگر انرژی را دنبال کنید، سرانجام کارتان به یک میدان ختم میشود. انسانها به طیفی سرسامآور از هنرها و صنعتها اشتغال دارند. با این حال، بیش از دو سوم سهم انسانها از تولید اولیهْ حاصل کشاورزی است که دو سوم از آن نیز مربوط سه گیاه است: برنج، گندم و ذرت. با گذشت ۱۰.۰۰۰ سال از زمانی که انسانها این دانهها را اهلی کردند، جایگاه آنها هیچ افتی نکرده است. علت این امر احتمالاً این است که حالا انسانها میتوانند انرژی خورشیدی را در بستههای بسیار متراکم و قابلحمل از کربوهیدرات ذخیره کنند. این محصولات در دنیای گیاهان حکم یک بشکۀ نفت تصفیهشده را در دنیای هیدروکربن دارند. در واقع این محصولات پس از هیدروکربنها، متراکمترین شکل ثروت واقعی – انرژی خورشیدی – هستند که میتوان روی سیارۀ زمین یافت.
🔵 حفظ چنین تراکمی از انرژی غالباً نیازمند فعالیتهایی خشونتآمیز است. کشاورزی نوعی تجربۀ جدید انسانی است. ما انسانها در بیشتر طول تاریخ با گردآوری یا کشتن حیوانات مختلف، و با هدایای طبیعت زندگی کردهایم. سؤال جالبی که مدتها موردبحث بوده این است که چرا انسانها بهجای ادامهدادن این رویکرد، به پیچیدگیهای کشاورزی رو آوردند؟ بهخصوص با توجه اینکه شواهد اسکلتی به روشنی نشان میدهد که کشاورزان اولیه نسبت به پیشینیان شکارچی-گردآورندۀ خود بهشدت مبتلا به سوءتغذیه، بیماری و عیوبِ جسمانی بودند. کشاورزی پیشرفتی در اکثر زندگیها ایجاد نکرد. به نظرم شواهدی که بهترین پاسخ به این سؤال را در خود دارد، در تفاوت میان روستاهای کشاورزی اولیه و همنوعان پیشاکشاورزیشان نهفته است؛ یعنی هم وجود دانهها و هم انبارهای دانه یا به طور مهمتر، فقط چند خانه که به شکل قابلتوجهی بزرگتر و آراستهتر از تمام خانههای دیگرِ متصل به این انبارهای دانه بودند. کشاورزی بیش از