🔵زنان، عدالت، تغییر اقلیم!

🔵زنان، عدالت، تغییر اقلیم!
@sahatzist
این مطلب برشی از است از یادداشت آنه روبرت که در تارنمای لوموند دیپلماتیک با عنوان "گزاره های خشم" نشریافته است و شهباز نخعی آن را به فارسی برگردانده است. نویسنده در این یادداشت می کوشد تا تاثیر نابرابری اقتصادی و اجتماعی بر تخریب محیط زیست را شرح داده و سپس به ارائه مدل ها تجربه شده موفق برای حل این موضوع بپردازد.

🔶قسمت اول: چرخه نابرابری و آسیب زیست محیطی!

🔸بیستمین گزارش سالانه توسعه انسانی برنامه ملل متحد برای توسعه (PNUD) چرخه ای معیوب را توصیف می کند: نابرابری ها آسیب های محیط زیستی را گسترش داده و اینها نیزنابرابری ها را افزایش می دهند. خسارت های وارده برطبیعت به مردم فقیر، بویژه ۱.۳ میلیارد نفری که از ماهیگیری، جنگلداری، شکار و برداشت محصول گذران زندگی می کنند، شدیدتر صدمه می زند. همچنین، «کشورهای دارای نمودار توسعه انسانی ضعیف (IDH) کشورهایی هستند که کمترین مشارکت را در تغییرآب و هوای کره زمین داشته اما بیشترین لطمه را از کاهش بارندگی دیده اند و این امر برتولید کشاورزی، دسترسی به آب گوارا، هوای سالم و... اثرمنفی می گذارد و درکاهش نمودار توسعه انسانی آنان نقش دارد».
@sahatzist
🔸آیا برای مصون ماندن این کشورها از خسارت های زیست محیطی، ثروتمند شدن آنها کافی است؟ پاسخ برنامه پیشرفت و توسعه ملل متحد به این پرسش منفی است: از نظرتاریخی، افزایش ثروت موجب زیادشدن تولید گازکربنیک (دی اکسید د کربن) و تخریب کیفیت هوا و خاک می شود. دراین شرایط، چه می توان کرد که انتظارات زیست محیطی موجب جریمه شدن این کشورها در جهش شان نشود؟ چگونه «می توان بین افزایش مصرف سوخت و تولید گازکربنیک راه مصالحه ای یافت»؟ ادامه دارد....
@sahatzist
ساحت زیست

http://uupload.ir/files/b8f0_untitledیلایبال.png