🌎آلودگی هوا در خدمت ثروت مندان!

🌎آلودگی هوا در خدمت ثروت مندان!
@sahatzist
🔻ساحت زیست: تارنمای ترجمان مطلبی را با عنوان "همه می‌میرند: تاریخِ آلودگیِ هوا" منتشر کرده است. این یادداشت اگرچه اشارات مختصر و مفیدی به تاریخچه آلودگی هوا داشته اما از چند جهت ضعف های اساسی دارد.

🔻اول اینکه نویسنده همچون مجریان "خارج نشین" صدا سیما جهان خارج از ایران را به شیوه "همه بدند ما خوبیم" تصویر کرده است. اگر شهری چون لندن برای سال هایی متمادی درگیر معضلات ناشی از آلودگی هوا بوده اما تبدیل به قلب صنعت جهان شد و در ادامه توانست با اعمال سیاست های رفاهی مانع شورش کارگران کارخانه های خود دربرابر موج سهمگین مارکسیسم شود نه اینکه هم هوای آلوده داشته باشد و هم نصیبی از صنعت نبرد و هم کارگران خود را سرکوب کند!

🔻دوم اینکه درست است که تهران در جمع شهرهای اول آلوده هوا حضور ندارد اما میزان آلودگی می بایست در تناسب با متغیرهای دیگری همچون رشد صنعتی، منابع طبیعی آن کشور همچون گاز طبیعی یا رودخانه های جاری، درآمد ناخالص ملی و شاخص های رفاهی و ...سنجیده شود. اینکه آلودگی شهرهایی با منایع طبیعی فقیر که مجبور به سوزاندن زغال سنگ و چوب هستند با شهری چون تهران که از تمام کشور گار و آب و برق به آن سرازیر است سنجیده شود مغلطه ای است که نمی توان باور کرد سهوا اتفاق افتاده باشد. یا مثلا اگر آلودگی پکن یا آن حجم از توسعه صنعتی و در آمد های سرشار با تهرانی که بزرگترین صنعتش دلالی و رانت خواری و اختلاس است مقایسه شود ، بیشتراز جنس مقایسه های "صدا و سیمایی" است.

🔻نویسنده محترم یادداشت عنوان کرده است که "ساکنانِ تهران بر خلاف ساکنان قرن هجده و نوزده لند به سرعتِ آب‌خوردن، تصمیم می‌گیرند تهران را رها کنند و جایِ بهتری برای زندگی بیابند." این هم از آن دست ادعاهایی است که بیش از آنکه مشفقانه باشد صرفا در جهت ثروت مندان و دولت مردان تهران نشین عمل می کند. به این صورت که بیشترین و با کیفیت ترین خدمات آموزشی و پزشکی و تفریحی و ...در تهران تجمیع شود اما فقرا از آن بیرون روند تا از ترافیک و آلودگی آن کاسته شود! آنها که می توانند به سرعت از تهران بیرون روند نه مردم جامعه بلکه صاحبان قدرتی هستند که مناطق خوش و آب و هوای شمال شهر و لواسانات را در نزدیکی تهران از آن خود کرده اند و تصرف و ساخت و سازهای غیرمجاز و زمین خواری هایشان مرزهای وقاحت را درنوردیده است. برای اینان تهران ایده آل تهرانی است که مردم عادی جامعه در "گتو"های مسکن مهر و پردیس و جنوب شهر زندگی می کنند و در طول روز همچون بردگان برای کار در خدمت آنان قرار بگیرند. نویسنده محترم که به ادعای تارنمای ترجمان دانشجوی دکترای جامعه شناسی تربیت مدرس است آیا حاضر است خود همین امروز برای فرار از آلودگی به شهر ها و شهرستان ها و روستاهایی که غرق بیکاری و خشکسالی و اعتیاد و سایر آسیب های اجتماعی اند، از تهران مهاجرت کند؟

🔻 در نهایت اینکه اکثر شهرهای آلوده جهان همچون لندن بخش بزرگی از درآمدهای شهری را صرف کاهش آلودگی ها و ارتقای شاخصه های زیست محیطی قرار داده اند. اما مقایسه بودجه شهرداری تهران و سایرکلان شهرهای آلوده در حوزه مبارزه با آلودگی محیط زیست با بودجه بخش های دیگر خود گویای همه چیز است.

@sahatzist
در زیر برشی از این یادداشت را می خوانید. برای خواندن یادداشت کامل می توانید در انتهای مطلب بر روی INSTANT VIEW بروید.

🔸«تهران دیگر جای زندگی نیست». هر کدام از ما، طیِ این روزها، این جمله را بارها و بارها گفته و شنیده‌ایم. برای رسیدن به چنین نتیجه‌ای، کافیست نگاهی به بالای سرمان بیاندازیم. به آسمانِ تیره‌ای که کمر به قتلِ‌عام ما بسته است. آسمانی که از دست رفته است. انگار دیگر هیچکس تهران را خانۀ خود نمی‌داند. اما آلودگی هوا و خانه‌هایی که با دود ساکنانشان را به کشتن می‌داده‌اند، تاریخی به درازای تاریخِ خانه‌سازی دارد.

🔸اولین صورتِ «مرگ تدریجی به خاطرِ دود» به گذشته‌هایی دور بازمی‌گردد. در واقع، خلاص‌شدن از دود در محیط خانه، برای هزاران سال، مشکلِ بزرگی برای پدربزرگ‌های ما بوده است. دورانی که محیطِ درونِ خانه‌ها که امروز محافظِ ما دربرابرِ آلودگی بیرون است، خود از آلوده‌ترین مکان‌ها بود. قبل از پیدایشِ زندگیِ شهریِ جدید، عمدتاً هوای بیرون از خانه‌ها صاف و مطبوع بود. البته این به معنای آن نیست که مردمِ ساکن در شهرهای بزرگِ دورۀ پیشامدرن، هیچ تصوری از آلودگیِ هوای شهری نداشتند.

🔸اولین تغییر محسوس، استفادۀ گسترده