رئیس دانشکده محیط زیست اظهار نگرانی کرد:

رئیس دانشکده محیط زیست اظهار نگرانی کرد:
بی تفاوتی مخاطب بارگباراخباردردناک/درحق محیط‌زیست کوتاهی کرده‌ایم
رئیس دانشکده محیط زیست می‌گوید: رگبار اخبار دردناک و نقدهای احساسی نه تنها واکنش همدلانه به دنبال ندارد بلکه متصدیان را خسته و مخاطب عام را واکسینه و بی تفاوت می کند.

رئیس انستیتو علوم و فناوری‌های محیط زیست کشورهای عضو اکو گفت: ما که تنها کشور دارای مناطق حفاظت شده و نظام محیط بانی نیستیم. اگر یک نگاهی به کشورهای همطراز خود بیندازیم باید قبول کنیم که در حق محیط زیست کشورمان کوتاهی کرده ایم. منطقی نیست که یک نهاد مهم ملی را در حد یک اداره آموزش و پرورش تجهیزات و حقوق و اختیارات و آموزش بدهیم و در زمان پاسخگویی انتظاری در حد وزارت نفت داشته باشیم. اخبار را نگاه کنید. تعداد و تنوع گفتگوهای برخی مدیران محیط زیست از یک وزیر بیشتر است. افکار عمومی پرسشگر و خبرنگارها تخصصی شده اند ولی مدل مدیریتی ما هیچ تفاوتی با 10 یا 20 سال قبل ندارد.

فاضل با اشاره به اینکه هر گفتگو و مصاحبه ای به معنی پاسخگویی نیست افزود: مردم و رسانه ها حق دارند پرسش کنند و پاسخ بگیرند و ما نمی توانیم بدون اقناع آنها فقط بخواهیم به پویش های محیط زیستی بپیوندند و سازمان محیط زیست را یاری کنند ولی این ماموریت خطیر نیاز به «مامور» مجهز، روزآمد و آگاه دارد.

رئیس دانشکده محیط زیست گفت: اتفاق مثبتی که در رسانه های محیط زیستی در حال رواج است، فاصله گرفتن از مصاحبه های ناگهانی و غافلگیرانه و رفتن به سمت تهیه گزارش های مستند و علمی است. سال گذشته من در نوشتاری با عنوان «اپوزیسیونیسم محیط زیستی» اعتیاد به مصیبت سرایی در محیط زیست کشور را نکوهش کردم که البته انتقاداتی هم دریافت کردم ولی متاسفانه همچنان تصاویر و اخبار رسانه‌های محیط زیستی، سیاه و نومیدکننده و مرگ‌ آلود‌ند و گاهی آن‌قدر تکرار شده‌اند که حساسیت زدایی شده و به یک نورم تبدیل شده‌اند.

فاضل افزود: تردیدی نیست که خطاهای توسعه‌ای دهه‌های گذشته، هامون و ارومیه و پریشان و میانکاله را به لبه نابودی کشانده، اما مگر عرصه دیگری در سپهر مدیریتی کشور از چنین خطاهایی صدمه ندیده است؟ چرا در عرصه سیاست، ورزش و اقتصاد که تنی زخمی از تصمیم‌های غیراصولی و غیرکارشناسی دارند، هنوز امیدواری وجود دارد؟ چرا با نارضایتی از عملکرد یک دولت یا مجلس باز هم برای ایجاد یک تغییر به پای صندوق رأی می‌رویم؟ اگر گمان می کنیم با انتشار مکرر تصاویر و اخبار تلخ و بمباران ساکنان موقت پردیسان در حال کمک به محیط زیست هستیم، خطا رفته ایم. رگبار اخبار دردناک و نقدهای احساسی نه تنها واکنش همدلانه به دنبال نخواهد داشت بلکه متصدیان را خسته و افسرده و مخاطب عام را واکسینه و بی تفاوت می کند تا جایی که کمتر اتفاق و خبری، حساسیت عموم را موجب شود.

رئیس دانشکده محیط زیست در پایان گفت: اعتقاد دارم تا زمانی که محیط زیست اولویت واقعی نظام نباشد، مشکل با تغییر دولت احمدی نژاد با روحانی یا جابجایی واعظ جوادی و محمدی زاده و ابتکار تفاوت چشمگیری نمی کند. وقتی مسئولیت و مشکلات یک نهاد حاکمیتی با اختیارات و امکاناتش هیچ تناسبی ندارد، می توان به راحتی هر انتقادی را سیاسی کاری و سیاه نمایی دانست و هر مدافعی را به سفیدنمایی، توجیه‌کردن بی‌کفایتی دولتی‌ها، نامحرم‌دانستن افکار عمومی و سرپوش‌گذاشتن بر واقعیت متهم کرد.
منبع: http://mehrnews.com/news/3044988/

وبلاگ ساحت زیست را برای دیدن مطالب بیشتر دنبال کنید:

http://sahatzist.blogfa.com/


برای ارائه نظرات ارزشمند و انتشار مطالبتان برای ما ایمیل بفرستید:
[email protected]



@sahatzis