«سفینه‌ی هفتاد و هفت رباعی» سروده‌ی دکتر محمدعلی اسلامی‌ندوشن است که به تعبیر خودشان:

#بهار_در_پاییز "سفینه‌ی هفتاد و هفت رباعی" سروده‌ی دکتر محمّدعلی اسلامی‌ندوشن است که به تعبیرِ خودشان:
(آنچه هستند محصول هوای آزادند، به هر معنا. در زیر آسمانِ آبی، در طیّ همین سه چهار سال اخیر، در ساعتهایی که به هنگام قدم زدن‌های روزانه‌ام در پارکها داشته‌ام؛ زائیده‌ی دمی خلوت با خود که پُل‌والری شاعر فرانسوی، این خود را "همدمِ دلبندِ خاموشیِ من" می‌خواند.)

این سفینه در آذر ماه سال ۱۳۸۲ تکمیل شد و چاپ نخست آن به خطّ زیبا و هنرمندانه‌ی استاد امیرخانی توسط انجمن خوش‌نویسان ایران انتشار یافت (۱۳۸۴، رحلی، ۳۱۰ص، رنگی، مصوّر) و چاپ دوم توسط انتشارات یزدا، در قطع خشتی منتشر شد (۱۶۸ص، با لوح فشرده)
@sarv_e_sokhangoo

از آنجایی که دکتر اسلامی‌ندوشن ابتدا با شعر وارد عرصه‌ی قلم شدند و مدّت زمانی کوتاه جزو شاعران زبان فارسی بودند ولی خیلی زود شاعری را کنار گذاشته و به نثر پیوستند(و بیش از نیم قرن در این عرصه، قلم‌فرسایی داشته‌اند)، به همین دلیل در دیباچه‌ی "بهار در پاییز" علّت از سر گرفتن شاعری و سرودن این اشعار را چنین بیان کرده‌اند:
(با این چند ترانه نباید تصوّر کرد که شاعری را از سر گرفته‌ام، با یک گُل بهار نمی‌شود. در زبان انگلیسی اصطلاحی هست به نام "تابستانِ هندی" و نشانه‌ی آن درخت‌هایی هستند در نقطه‌هایی از آمریکا که در پاییز به‌جای برگریزان از نو سبز می‌شوند، سیمای بهاری به خود می‌گیرند. با بازگشت به شعر، من نیز چنین حالتی به خود گرفته‌ام، "بهار در پاییز" است و تا حدّی لحن وداع دارد)
🌷
"بهار در پاییز" شاملِ نُه فصل است:

۱. ایران‌نامه
۲. باز هم برای طاقِ ابروی ایران
۳. جانِ جهان‌نامه
۴. سرو نامه
۵. زندگی‌نامه
۶. بیراهه‌نامه
۷. نوید ‌نامه
۸. تأمّل‌نامه
۹. بدرود نامه
🌷

@sarv_e_sokhangoo