‍. 🌷🌷🌷🌷🌷🌷

‍ #معرفی_کتاب
شماره ۱۸

#هشدار_روزگار
(دربردارنده‌ی مقالات سیاسی_ اجتماعی درباره‌ی رَوَند کنونیِ اوضاعِ نگران کننده‌ی ایران و جهان)
🌷🌷🌷🌷🌷🌷

در هر نقطه از جهان اگر زندگی از مجرای طبیعی خود خارج گردد، ایجاد واکنش می‌کند، و این واکنش می‌تواند تکانهای بزرگ پدید آورد. اکنون این سؤال در برابر هست: آیا قرن بیست و یکم قرنی است که بشر بتواند در آن آب خوش از گلویش پایین رود، و یا آنکه جهان در معرض یک زلزله‌ی معنوی قرار دارد که مرفّه‌ترین نقطه‌هایش، زلزله‌خیز‌‌ترینش باشند؟
در قرن بیستم «پیش زلزله‌هایی» روی داد که نامحسوس نبود، ولی از آنجا که بشرِ «متمدّن» به داده‌های علمی و فنّیِ خود بسیار مغرور بود، به آن اعتنایی نکرد. اکنون ما نمی‌دانیم که چه در پیش است. اکثریّت عظیم مردم جهان می‌خواهند که چنانکه طبیعیِ آدمی است، در آرامش زندگی کنند، امّا این مستلزم آن است که سامانِ بیرون بتواند به نداهای درونیِ انسان پاسخ بدهد. بشر امروز که دارای همان چشم و گوش و خشم و شهوت و نیاز چندین هزار سال پیش است، پنجره‌های تازه‌ای از نعمتهای جهان در برابرش گشوده شده است، ولی این بدانگونه نباید باشد که او اشتهای برافروخته‌ی خود را رها شده بگذارد. اگر لازم دانسته شود که آرامشی در کار آید، باید به این روالِ گذشته خاتمه داده شود که در آن ساکنان زمین به دو گروه «خودی» و بیگانه» تقسیم شده بودند. خودی‌ها، "بهره‌وران" بودند و بیگانگان، "محرومانی تماشاگر".

ساقی به جام عدل بده باده تا گدا
غيرت نیاورد که جهان پُر بلا کند
«حافظ»

دنیای "متجدّد" باید بهترین کاربرد کلمه‌ی "تجدّد" را در تجدید نظر در "تجدّد" بیابد.

در کنار مقاله‌ی «هشدار روزگار» چند مطلب دیگر هم گذاردیم. همه‌ی آنها در یک نقطه به هم می‌رسند و آن این سؤال است که: به کجا داریم می‌رویم؟
سؤالی است که هر فرد در هر نقطه از جهان حق دارد که به آن بیاندیشد و نگران محیط گرداگرد خود و دنیایی که بی‌اندازه کوچک شده است، باشد.

مهر ۱۳۸۰
محمّد‌علی اسلامی‌ندوشن
🌷🌷🌷🌷🌷🌷

هشدار روزگار؛ تهران: شرکت سهامی انتشار، چاپ سوم، ۱۳۹۰، رقعی، ۲۷۲ص.

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی‌ندوشن

🆔 @sarv_e_sokhangoo