کانون حس مهربانى در موش‌ها و آدم‌ها:. از موش هاى آزمایشگاهى چه مى توان در مورد مهربانى آموخت؟

کانون حس مهربانى در موش‌ها و آدم‌ها:. از موش هاى آزمایشگاهى چه مى توان در مورد مهربانى آموخت؟

كانون حس مهربانى در موش ها و آدم ها:
از موش هاى آزمايشگاهى چه مى توان در مورد مهربانى آموخت؟
✍️ازکانال دکتر محمد طبیبیان
@MohammadTabibian
اين مقاله خلاصه اى از يك آزمايش بر روى موش ها است كه در دانشگاه شيكاگو انجام شده. حس هم دردى با ديگران مبناى رفتار اخلاقى است. اما مردم تمايل دارند با كسانى احساس همدردى كنند و درد و رنج آنان را حس كنند كه آن افراد از نظر ظاهر، رفتار، گفتار و منش شبيه خودشان باشند. بنابر اين چگونه مى توان حس همدردى را مبناى اخلاق دانست هنگامى كه افراد نسبت به درد و رنج كسانى كه مانند خودشان نيستند حس همدردى ندارند؟
آزمايش بر روى موش هاى آزمايشگاهى نشان مى دهد كه موش هاى باتجربه كه گرفتارى ديگران در تله را ديده اند، به همنوعان خود كمك مى كنند كه از تله اجتناب كنند. اگر يك موش سياه را در بين يك مجموعه موش هاى سفيد قرار دهند موش هاى سفيد به همرنگان خود كمك مى كنند كه در تله نيفتند اما به موش سياه بى خبر اين تجربه را منتقل نمى كنند، زيرا با او حس هم دردى مشترك ندارند. اگر يك موش سفيد فقط بين موش هاى سياه بزرگ شده باشد اين كمك را به موش هاى سياه ارائه مى كند و نه موش هاى هم رنگ خود. موش هايى كه در جامعه مخلوط سياه و سفيد بزرگ شده اند به هر دو رنگ كمك مى كنند تا از تله اجتناب كنند. درس اين تجربه اين است كه لازمه اخلاق وجود حس هم دردى و حس مشاركت در درد و رنج ديگران است باضافه ياد گيرى در مورد كسانى كه در ظاهر، رفتار، گفتار و منش مشابه ما نيستند. هرچه امكان معاشرت و ارتباط اجتماعى با ديگرانى كه متفاوتند وسعت داشته باشد احتمال گستردگى حس همدردى و شمول آن بيشتر است. اين درس ساده و مهمى است كه مشاهده تجربه موش ها به ما مى دهد.
https://nyti.ms/2Ro4qDB?smid=nytcore-ios-share

🔹شب چراغ:
@shabcheragh_monthly