اقتصاد چرخشی و منافع بازیافت. سید حسین سجادی فر

اقتصاد چرخشی و منافع بازیافت
سید حسین سجادی فر
بازیافت به معنی استفاده از مواد مصرف شده، برای تولید و ساخت مجدد همان کالا یا کالای قابل استفاده دیگری است، مانند استفاده از قوطی های پلاستیکی برای ساخت کالاهای پلاستیکی جدید. بازیافت مولفه یی کلیدی در مدیریت ضایعات است و گامی حیاتی برای حفاظت از منابع طبیعی، محیط زیست و اقتصاد سبز در مسیر توسعه پایدار به شمار می رود. در تعریفی دیگر، بازیافت، فرآیند پردازش مواد مصرف شده به کالاها و مواد جدید، به منظور جلوگیری از هدر رفتن منابع طبیعی، کاهش نیاز به مواد خام اولیه، انرژی، آلودگی محیط زیست و منابع آب است.
سازمان ملل متحد (2003) بازیافت را به عنوان استفاده مجدد مواد باقی مانده در فرآیند تولید کالاها، تعریف کرده است. طی چند دهه متوالی گذشته، بازیافت از یک مفهوم سنتی به یکی از ابزارهای اقتصاد چرخشی، برای ایجاد ارزش افزوده اقتصادی و کاهنده نیاز به مواد اولیه برای تولید کالاها تغییر یافته است. مطابق تعریف آژانس انرژی اروپا (2016)، بازیافت، استخراج منابع طبیعی است که منافع چندگانه برای بهبود محیط زیست و کاهش انتشار گازهای گلخانه یی به همراه دارد.
بازیافت، نه تنها بازیابی مواد نیست، بلکه هدایت مواد بازیابی به چرخه عمر بعدی آنها است و در آن موضوع کیفیت بسیار اهمیت دارد، زیرا دستیابی به مواد بازیافتی با کیفیت بالا، شرط لازم برای معرفی مجدد مواد در فرآیندهای تولید است. در بازیافت دو مفهوم اساسی وجود دارد:
• استفاده مجدد از مواد: شامل بازگشت وسیله یا ماده برای همان استفاده اولیه بدون هیچ تغییری در هویت آن و از دو قسمت اصلی به نامهای اولیه (بازگشت یا استفاده از ماده یا کالا بدون تغییر هویتی) و ثانویه (استفاده از ماده به شکل دیگر، با شرط حفظ هویت آن) تشکیل شده است.
• بازیافت: هر گونه استفاده مجدد و جدید از مواد زاید است که می تواند بدون انجام عملیات خاص و تنها با رعایت اصول بهداشتی صورت گیرد، مانند استفاده مجدد از بطری های نوشابه پس از شست و شو و گندزدایی و یا این که مواد جمع آوری شده طی عملیات خاصی تبديل به اقلام جديدي شوند.

بازیافت زباله ها و ضایعات، فایده زیر را برای محیط زیست دارند:
- صرفه جویی در مصرف منابع طبیعی، به دلیل استفاده از مواد بازیافتنی برای تولید کالاهای جدید به جای مواد خام اولیه. با کاهش مصرف منابع طبیعی و بازیافت زباله ها، عمر زمین به عنوان تنها زیستگاه بشر طولانی تر می شود.
- صرفه جویی در مصرف انرژی. بازیافت مواد زاید نیز نیازمند مقداری انرژی است، اما انرژی لازم برای بازیافت مواد، خیلی کمتر از انرژی مورد نیاز برای تولید کالاهای جدید است. برای نمونه، انرژی مورد نیاز برای تولید آلومینیوم از آلومینیوم بازیافت شده، ۹۰ درصد کمتر از تولید آن از مواد معدنی است.
- بازیافت زباله ها سبب کاهش مساحت اماکن دفن زباله می شود.
- استفاده مجدد از مواد و انرژی و صرف جویی در مصرف منابع طبیعی
- اشتغال زایی، کاهش هزینه ها و ایجاد منافع اقتصادی.
- ارتقای سطح فرهنگ و هنجارهای عمومی در ارتباط با تولید و دفع مواد زاید جامد و ترویج فرهنگ صرفه جویی در مصرف.
- بهبود کیفیت مواد اولیه مجتمع های تولید کمپوست به منظور دستیابی به کمپوست مرغوبتر.
- اصلاح الگوی مصرف و بازیافت زباله ها، دو اصل مهم کاهش آلودگی محیط زیست است.

برخی ارزش های اقتصادی بازیافت زباله ها و ضایعات تولیدی به شرح زیر است:

1. صرفه جویی انرژی حاصل از بازیافت یک قوطی آلومینیومی، می تواند یک تلویزیون را برای سه ساعت روشن نگاه دارد.
2. بازیـافت هر تـن کاغذ باطله، ماهانه سبب کاهش تخریب ۹۰ هـزار هکتار جنگل، تقلیل مصرف 12 میلیون لیتر آب و ۱۲۰ هزار کیلووات برق می شود.
3. تولید آلومینیوم از بازیافت، آلودگی های محیط زیستی ناشی از فرآیند تولید این فلز از مواد معدنی اولیه را تا حدود ۹۵ درصد کاهش می دهد.
4. تهیه شیشه از شیشه های بازیافتی، سبب کاهش 50 درصدی در آلودگی منابع آب و ۲۰ درصدی در آلودگی هوا را به همراه دارد.
5. انرژی لازم، برای تولید یک کیلوگرم لاستیک از مواد خام اولیه، سه برابر انرژی مورد نیاز برای تولید یک کیلوگرم لاستیک از مواد بازیافتی است.
6. بازیافت هر تن کاغذ، زمینهاشتغال را برای ۵ نفر فراهم می کند.
7. برای تهیه هر تن کاغذ از چوب درختان جنگلی، ۴۴۰ هزار لیتر آب مصرف می شود، در حالی که برای تهیه آن از کاغذهای باطله، 1.800 لیتر آب کافی است.
8. تهیه کاغذ از کاغذهای بازیافتی، ۳۰ الی ۵۵ درصد انرژی کمتری نیاز دارد و ۹۵ درصد، آلودگی کم تری ایجاد می¬کند.
9. استفاده از کاغذ بازیافت شده به جای تهیه آن از چوب درختان، سبب کاهش آلودگی هوا به میزان ۷۴ درصد، کاهش آلودگی آب به میزان ۳۵ درصد و کاهش مصرف آب به میزان ۵۸ درصد خواهد شد.
@shabcheragh_monthly