وقاحتی چند بعدی در سخنان سپ بلاتر وجود دارد و او آنقدر عادی بر زبان می‌آورد که آدمی شک می‌کند لحظه‌ای (نکند راست می‌گوید!) و این ش

وقاحتی چند بعدی در سخنان سپ بلاتر وجود دارد و او آنقدر عادی بر زبان می آورد که آدمی شک می کند لحظه ای (نکند راست می گوید!) و این شک به دلیل نهادینگی فساد ساختاری است, آنقدر که عادی جلوه داده می شود, باور پذیر هم می شود.

و آنچه به اجمال از این وقاحت او می توان خلاصه کرد:

🔰انداختن تقصیر آنچه در فیفا رخ داده بر گردن افراد, نه ساختار فشلی که بستر ساز چنین فساد و زد و بندی شده. در حالی که تفکیک ساخت و کنش خطایی شناختی است!

🔰نپذیرفتن گناه که هیچ, حتی اشتباه خود طی سالها سیطره بر سازمانی بدین عریض و طویلی

🔰افتخار به اینکه او بوده که با مدیریتش سبب علاقه روزافزون و پا گرفتن فوتبال در کل دنیا شده و آن را توسعه داده

🔰اعتقاد به اینکه یک خدمتگزار می تواند بابت خدمتش پول بگیرد, هم چنانکه خودش از 11 سالگی در هتلها کار می کرده و انعام می گرفته

🔰اینکه اکنون که روند تحقیقات در جریان است سر راحت بر بالش می گذارد چون اصلا کاری نکرده که بخواهد در عذاب وجدان به سر ببرد!

🔰و اینکه کلا این همه پرس و جو و رسانه ای کردن قضایا کار خوبی نیست!

و...

🔰چه قدر این عبارات آشناست. این جملات را از سنخ وطنی هم بارها شنیده ایم.
@sociology_of_sport