🔷🔹 زنده باد امید! 🔹🔷.. مهران صولتی

🔷🔹 زنده باد امید! 🔹🔷

@solati_mehran

✍ مهران صولتی

🌱 از حدود دوماه پیش به نقش شبکه های اجتماعی به ویژه تلگرام در تحولات کشور بیشتر فکر می کنم. احساس می کنم که به نوعی تخدیر شدگی عمومی دچار شده ایم و به بیراهه می رویم. شبکه های اجتماعی اگر چه توانستند نقطه عطفی را در ارتباطات اجتماعی کشور رقم زده و به افزایش شفافیت سیاسی کمک شایانی کنند ولی کژکارکردهای بسیاری نیز داشته اند. اینکه ما را از پیوندهای اجتماعی در فضای عمومی بازداشته اند، نوعی احساس کاذب دانای کل را در ما ایجاد کرده اند، با دامن زدن به بحث های بی مبنای سیاسی انرژی و وقت ما را هرز داده اند و نهایتا اینکه به دلیل فقدان زبان بدن و ملاحظات ناشی از حضور فیزیکی کنش گران، موجبات کدورت میان کاربران را فراهم آورده اند. بر اینها بیفزایید ایجاد ناامیدی مفرط که از تبادل بی حد و حصر بسیاری از مطالب غیر مستند توسط کاربران در این فضا ایجاد می شود. امشب که نوشتار خداحافظی دکتر محسن رنانی( اقتصاددان و نظریه پرداز توسعه) از تلگرام را خواندم متوجه شدم که تا چه حد همه ما به نحوی ناخودآگاه در این محیط غوطه ور بوده ایم. درست همان زمانی که کوشیده ایم تا با ارسال مطالب بعضا واقعی ولی ناامید کننده، نظم سیاسی موجود را با روشنگری با چالش مواجه سازیم ولی همزمان با خود تخریبی ملی، موجبات مرگ امید و تخریب جامعه را فراهم آورده ایم. به نظر می رسد اکنون زمان مناسبی برای بازاندیشی در عملکرد ما و کارنامه شبکه های اجتماعی در ایران فراهم شده است. اینکه دریابیم از این امکان برای توسعه یا توقف جامعه ایرانی سود برده ایم؟! پرواضح است که به دلیل نوپا بودن این فناوری، احتمال لغزش هم بسیار بالا بوده است. آن هم برای جامعه ای که آزادی سیاسی بی سابقه ای را در این شبکه ها تجربه کرده است. به هر حال دکتر محسن رنانی در یادداشت خواندنی؛ " سکوت ملی- امید ملی" کوشیده است تا نگاهی منتقدانه به کارنامه خود از منظر یکی از فعالان شبکه های اجتماعی داشته باشد. این یادداشت از آن دست نوشتارهایی است که ارزش چندبار خواندن را دارد. لذا صمیمانه شما را به خواندن و تامل در آن دعوت می کنم 🙏👇

#امید
#محسن_رنانی