✍️برای روز پدر: لطفا پدر نشویم؛ یکبار اگر شدیم دوباره نشویم …🔹 دیروز اینجا روز پدر بود و همچون سایر سالهایی که پیامهای تکراری و کل

✍️برای روز پدر: لطفا پدر نشویم؛ یکبار اگر شدیم دوباره نشویم


🔹 دیروز اینجا روز پدر بود و همچون سایر سالهایی که پیامهایِ تکراری و کلیشه ای «روز پدر مبارک» دست به دست می شود بسیاری از ما، امسال هم پیامها/تصاویر فوروادی با این مضمون، دریافت کردیم. در میانه این روزهایِ کرونا زده که بچه را باید چند ماه در حبس خانگی نگه داشت این تبریکِ "روز پدر مبارک" هم از آن طنزهای تلخ روزگار است.

🔹 مدتهاست که این بحث در رسانه های ایران مطرح است که درصدِ رشد جمعیت* چنین و چنان است و باید فرزندآوری مدنظر باشد و ... حرفهایی از این جنس. حرفهایی که آوردنِ یک «انسان» به این خراباتِ دنیا را با «درصد» و «عدد» می سنجد.
یک نگاهِ کمّی به مفهوم انسان، در حالی که زندگی و زیستِ آدمی، مفهومی کیفی است و نه کمّی.

🔹 در دنیای امروز، دو نفر انسانی که با هم ازدواج می کنند اگر که تمام همّت و تمامِ تمرکز ذهنی، مالی و وقت خود را به شکل خوبی «مدیریت» کنند «احتمالا» می توانند باعث خوشبختی «یک انسان دیگر» بشوند ولی ظرفیتِ ذهنی، مالی و وقتِ همان پسر و دختر بسیار بعید است که بتواند اسباب صلاح و رستگاری دو انسان را تامین کند. چرا؟

اگر نگاهِ ما به مقوله «انسان» و فرزند یک نگاه کیفی باشد (و نه کمّی) باید قبول کنیم که سعادتِ فرزند، مبتنی بر برخورداری از پارامترهای زیر است:
- سلامت جسم و روان
- برخورداری از دوستان مناسب
- تحصیلات متناسب با استعدادهایِ فردی
- امکان اشتغال
- امکانِ تامین مسکن
- امکان تشکیل خانواده
- برخورداری از یک بازنشستگی سالم و متوازن

ممکن است گفته شد که پدر و مادر دربارۀ (همۀ) پارامترهای فوق، وظیفه "ندارند" و برخوردار شدن/نشدنِ فرزند از مولفه های بالا، به عهدۀ خودِ فرزند است(!). حتی اگر این فرض را هم صحیح بپنداریم، بازهم پدر و مادر در یک زمینه وظیفه دارند:
"احتمالِ" برخورداری فرزندِ ما از زندگی "متوازن" و متعادل (با شرایط بالا) چقدر است؟

این حداقلِ وظیفۀ پسر و دختر قبل از اقدام به فرزندآوری است. «ارزیابیِ احتمال» برای «رشدِ متعادل» فرزندشان.

🔹 «بازی» یکی از مهمترین مولفه های دورانِ کودکی است. ما در شرایطی به آوردنِ «فرزند دوم» مبادرت می کنیم که حتی از امکانِ «سرگرم کردن» و فراهم آوردنِ امکانِ بازی برای فرزندِ اول عاجزیم. یعنی پیش از حصولِ پارامترهای بالا، حتی امکانِ فراهم کردنِ یک کودکیِ متعادل و شاد را نداریم و آن وقت، بعد از بچۀ اول، به بچۀ دوم فکر می کنیم. چرا؟ چون گمان می کنیم «وظیفه» داریم؟ وظیفه داریم "درصدِ" زاد و ولد را اصلاح کنیم؟! وظیفه داریم یک "همبازی" برای سرگرم کردنِ فرزندِ اول بیاوریم؟! درحالی که توانِ ما برای خوشبخت کردنِ یک بچه با "شاید" و امّا و اگر همراه است!

🔹 با آمدنِ بچه دوم، چنین "نیست" که توان و وقتِ والدین برای بچه اول "نصف" شود. کمتر از نصف می شود.
فرزند دوم، یک اشتباهِ کلیدی است برای پسر و دختری که از «توانِ متعارف» در دنیایِ امروز برخوردارند. توانِ متعارف یعنی چه؟ یعنی قدرتِ اقتصادی، و پشتوانه های روحی/ذهنی/خانوادگیِ متعارف در دنیای امروز. نه فقیر و نه غنی. همه چیز متعارف و عادی. اولین اتفاقی که با آمدنِ بچه دوم رخ می دهد این است تا مدت طولانی (یا حتی برای همیشه) امکانِ اشتغالِ مادر، منتفی می شود و این ضربه به سعادتِ همان بچه اول است که برایش "همبازی" آورده ایم(!) ولی خانوادۀ خود را فقیر کرده ایم. امکانِ حضور مادر در عرصه اجتماع را کُشته ایم.

🔹 "خَشيَة املاق" یا ترسِ از فقر، یک مفهومِ صحیح است. گفته بخاطرِ ترس از فقر، فرزند را نکُشید ولی نگفته که "خشية املاق" را در فرزندآوری لحاظ نکنید. اتفاقا، گفته که "فقیر" نباشید و گفته که «زمامِ اموالِ خود را به دست سُفهاء (احمق ها) ندهید». گفته نسبت به اموال و "خانه" خود مراقب/حساس باشید. وقتی که فرزند دوم، اسبابِ آسیب به خانه است در آوردنِ آن باید نهایت دقت و وسواس را به خرج داد.
«تولد جدید» در صورتی رخ دهد که در ارزیابیِ شرایط خود، احتمالِ خوشبخت کردنِ یک انسان دیگر را بالا می بینیم.


✳️انسان بر مبنایِ ضعف است و پیچیده در ضعفهای بسیار.
این انسانِ ضعیف، یک موجود ضعیفتر از خود را به میانِ این خراباتی می آورد که پیچیده در خشونتهای آموزشی، اقتصادی و سیاسی است. روز پدر گذشت ولی بدون محاسبه پدر نشویم؛ یا اگر که برای چشیدنِ طعمِ بچه داری، «یکی» را به میانۀ این دنیایِ وحشی و بیرحم اضافه کرده ایم، یکی دیگر اضافه نکنیم.
روز پدر مبارک باد. یکبار اگر پدر شدیم لطفا دوباره نشویم.


"مهد"ی که نه پاسِ پدرم داشته زین پیش/
کِی، پاسِ مرا دارد و زین پس، پسرم را ؟!
#شهریار

t.me/solseghalam
▪️▪️▪️
*توصیه هایی از این دست، سالهاست که در کشوری مانند ژاپن مطرح است و دولت، سیاستهای تشویقی متعددی برای فرزندآوری در نظر گرفته است. در این یادداشت به موضوع فرزندآوری در #ژاپن پرداخته شده بود.