باده، با محتسب شهر ننوشی، زنهار!. بخورد باده‌ات و، «سنگ به جام اندازد»!

باده ، با محتسبِ شهر ننوشی ، زنهار!
بِخورَد باده ات و، « سنگ به جام اندازد » !

مرحبا حافظ جان ، زیباتر و هنرمندانه تر از این آیا می شد که به تصویر کشید نوعِ رفتارِ بی مرام را؟ از بی چشم و رویی سخن گفتن آن هم در این قالبِ لطیف و در این سطحِ از رندی... چه بارها دیدیم آنها که بخورَند باده ات و سنگ به جام اندازند...نه فقط محتسب شهر.

*کنارِ هم نشستن باده، سنگ و جام، و زنهاری که در این بیت هست ضمن انتقالِ احساسِ شکنندگی (سنگ و جام) به بهترین شکل هشدار و احتراز درونی حافظ را از همنشینیِ با افراد بی مرام و بی چشم و رو بیان می کند. زنهار!
@solseghalam