✍️و دقایقی به دور از سیاست

✍️و دقایقی به دور از سیاست

🔹ماه کامل بود و هوا روشن، و پسرم مشغول رصدِ آسمان بود و این قطعه🔻، فضایِ شب را زیبا کرده بود. کلمات اینقدر روان و با سلیقه انتخاب شده اند که دلم نیامد که این لحظات و جریانِ سیال موسیقی در هوا را با سرایندۀ «این قطعه» به اشتراک نگذارم و درود و سپاس نگویم. و بیان نکنم که از این شعرِ زیبا، چه خاطره ها که این سالها با ما همراه شد... از دوران دانشجویی تا به امروز.

🔹روزگارِ زندگی ما پیچیده در انواع و اقسام ابهام و مشکلات است و دقایقی در عالم هنر، مجالِ نفس کشیدنِ روح است. هنرمندانِ ما، خالقِ این لحظاتند و عزیزان ما هستند و در این میان، برخی عزیز تر! ساعد باقری، نه فقط بخاطر سروده هایش، و نه فقط بخاطر شبهای رادیو پیام (و آن دقایق و لحظاتِ زیبایی که آن سالها برایمان بوجود می آورد)، بلکه از این جهت عزیز است در این سالهایِ پرفراز و نشیب، و در این روزگارِ رفتارهای زیگزاگی و روزگاری که "هر ساعت از نو قبله ای با بت پرستی می رود" ، مستدام، خطی و بدونِ حرکات جهشی حرکت کرد.

خلاصه، این چند ثانیه ویدئو را از آلبوم «هنگامه» برای آقا ساعد فرستادم و بعد دو فایل صوتی زیر، صدایِ ایشان رسید، و دل و جان را روشن کرد. در این دو فایل صوتی (🔻🔻)، به تاریخچۀ این اثر (بر روی آهنگ آسوری) اشاره شده است.

*این قطعه، یکی از هشت قطعه ای است که علیرضا افتخاری در «هنگامه» از سروده های ساعد باقری خوانده است. در اینجا 🎧 می توان کامل آن را شنید. (علاوه بر این قطعه، هر هفت قطعۀ دیگری هم که در این اثر خوانده شده، شنیدنی است و همدم لحظات)